Ιδιωτικές συναντήσεις

“Από τότε που γεννήθηκα, εσύ διόρθωνες πάντα τα στραβά. Ό,τι μου πήγαινε στραβά το διόρθωνες. Πελώριος σαν θεός -δρασκέλιζες τους ωκεανούς, γέμιζες όλο τον ουρανό. Κι ακόμη έτσι νιώθω. Το να σ’ έχω αδελφό μου ήταν σαν να είχα εκατό αδελφούς…” Σιβηρία, 1948. Δυο αδέλφια συναντιούνται σ’ ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης. Τους ενώνουν πολλά. Τους χωρίζουν άλλα τόσα. Πάνω απ’ όλα μια γυναίκα. Με φόντο τη μεταπολεμική Σοβιετική Ένωση, στο βιβλίο ξετυλίγονται ιστορίες ανθρώπων που έχουν χάσει την ανθρωπιά τους και ιστορίες άλλων, οι οποίοι πασχίζουν να κρατηθούν με νύχια και με δόντια στην ανθρώπινή τους υπόσταση. Γιατί η σκιά του σταλινικού καθεστώτος πέφτει βαριά ακόμα και στις πλέον ιδιωτικές συναντήσεις.