Ιδιωτικοποίηση της θρησκείας και εκκοσμίκευση της εκκλησίας

Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης και της μετανεωτερικότητας, οι δυτικοευρωπαϊκές κοινωνίες θέτουν σε προτεραιότητα το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού και ωθούν τη θρησκεία προς τον ιδωτικό χώρο. Απεναντίας η εκκλησία εξακολουθεί να διεκδικεί μερίδιο στην άσκηση δημόσιας εξουσίας και να διακατέχεται από έντονο πνεύμα εθνοκεντρισμού. Για να μπορέσει όμως η εκκλησία να εκπληρώσει την αποστολή της στο σύγχρονο κόσμο απαιτείται ριζική αλλαγή νοοτροπίας στη διοίκηση, στις δομές, στους θεσμούς και στα πρόσωπα που τους στελεχώνουν. Παράλληλα ο νομικός μας πολιτισμός δέχεται ισχυρές πιέσεις από τις κυρίαρχες αντιλήψεις της παγκοσμιοποίησης προς την κατεύθυνση του περιορισμού των ατομικών ελευθεριών και του παραμερισμού των κοινωνικών δικαιωμάτων, χωρίς να παύουν να αναδεικνύονται διαρκώς ισχυρές εστίες αντίστασης. Η επιλογή τέλος του κοινοτισμού ως εναλλακτικής πρότασης απέναντι στην παγκοσμιοποίηση φαίνεται να λειτουργεί περισσότερο συμβολικά και ιδεολογικά, παρά πραγματιστικά με την υλοποίηση σύγχρονων μορφών κοινοτικής οργάνωσης της παραγωγής και κατανάλωσης.