Ιστορίες από το Ουέσσεξ

Στα διηγήματα του τόμου ο Χάρντυ μάς παίρνει από το χέρι και μας ταξιδεύει στην επαρχία της βικτωριανής Αγγλίας, χρωματίζοντας τις διηγήσεις του πότε με χιούμορ, πότε με λυρισμό, πότε με πίκρα αδιόρατη και πότε με ανεμελιά. Δίνοντας κεντρική θέση σε γυναίκες πρωταγωνίστριες –ηρωίδες ονειροπόλες και παθιασμένες (Μια ευφάνταστη γυναίκα, Στον δυτικό τομέα, Το σακατεμένο χέρι), αφελείς, αλλά με απροσποίητη ανθρωπιά (Η κυρα-Τσαντλ), πλανεμένες ή εγκλωβισμένες στην ίδια τη ζωή τους (Το βέτο του γιου, Συντοπίτες), ανεξάρτητες όσο και πεισματικές (Παρείσακτοι στον λόφο)–, πλάθει ιστορίες που με την ευρηματικότητα της πλοκής και τη διεισδυτική απλότητα της γραφής τους συγκινούν και προβληματίζουν. Ένας ολόκληρος κόσμος ξεπηδάει από τις σελίδες του βιβλίου, μακριά από την πολύβουη Αγγλία των μεγάλων πόλεων, εκεί που η ζωή για τον συγγραφέα κυλάει λες πιο έντονα, πιο βαθιά, πιο αυθεντικά – ένας κόσμος εντελής, πλήρης και γοητευτικός: ο κόσμος του Τόμας Χάρντυ. Τα εννέα διηγήματα της συλλογής πλαισιώνουν ένα κείμενο της Βιρτζίνια Γουλφ για το πεζογραφικό έργο του Χάρντυ και επίμετρο του Desmond Hawkins.

Thomas Hardy (Συγγραφέας)

Ο Τόμας Χάρντυ γεννήθηκε το 1840 στο Χάιερ Μπόκχαμπτον του Ντόρτσεστερ, από πατέρα χτίστη και μητέρα μαγείρισσα. Πηγαίνει στο σχολείο του Ντόρτσεστερ, διαβάζει τα πρώτα του βιβλία και έρχεται σ’ επαφή με τη ζωή στην αγγλική ύπαιθρο την οποία υπεραγαπά πράγμα που άλλωστε διαφαίνεται σ’ ολόκληρο το έργο του. Παράλληλα αρχίζει να μαθαίνει γαλλικά και γερμανικά και περιδιαβαίνοντας την ύπαιθρο παίζει βιολί σε γάμους και πανηγύρια. Το 1856 πηγαίνει ως μαθητευόμενος στον αρχιτέκτονα Τζην Χικς και μέχρι το 1861 όπου μένει κοντά του, μελετάει συνεχώς τις νύχτες λατινικά και αρχαία ελληνικά. Το 1862 φεύγει για το Λονδίνο όπου γνωρίζει και ασπάζεται τον αγνωστικισμό. Το 1867 επιστρέφει στο Ντόρτσεστερ, και το 1868 αρχίζει το πρώτο του μυθιστόρημα “The poor man and the lady”, το οποίο δεν διασώθηκε. Το 1870 στέλνεται από τον εργοδότη του στην Κορνουάλη όπου συναντάει τη μελλοντική γυναίκα του Έμμα Λαβίνια Γκρίφφορντ, ενώ την ίδια χρονιά γράφει το πρώτο δημοσιευμένο μυθιστόρημα, το “Desperate remedies”. Το 1910 του απονέμεται η τιμητική διάκριση του Τάγματος της Αξίας, ενώ το 1913 και 1920 ανακηρύσσεται επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Καίμπριτζ και της Οξφόρδης. Το 1912 πεθαίνει η γυναίκα του και το 1914 ξαναπαντρεύεται τη Φλόρενς Ντάγκντεηλ. Με την κήρυξη του πολέμου συμμετέχει στην ομάδα των συγγραφέων που συντάσσει κείμενα υπέρ της “Συμμαχικής Υπόθεσης” και στο μεταξύ διάστημα δημοσιεύει διάφορα έργα του ανάμεσα στα οποία ήταν και μία συλλογή ποιημάτων του το “Human shows” που ήταν και το τελευταίο που είδε να δημοσιεύεται. Πεθαίνει στις 11 Γενάρη του 1928 και η στάχτη του φυλάσσεται στην κρύπτη των Ποιητών στο Αββαείο του Ουεστμίνστερ, ενώ η καρδιά του βρίσκεται θαμμένη στο μνήμα της πρώτης του γυναίκας στο Σίνσφορντ. Αρκετά έργα του έγιναν γνωστά στο πλατύ κοινό γιατί αποτέλεσαν τη βάση για το γύρισμα ταινιών (“Μακριά από το αγριεμένο πλήθος”, “Τες”, “Τζουντ ο αφανής”, “Woodlanders”, κ.ά.).

 

Έφη Φρυδά (Μεταφραστής)