Ιστορίες μιας αγριοτριανταφυλλιάς

Για τα διηγήματα αυτά, διάλεξα έναν τίτλο με άρωμα αθωότητας. Ήθελα να ταιριάζει με τις ιστορίες, που κύριο στοιχείο τους είναι αυτή η αίσθηση. Η απειρία, η νεαρή ηλικία ή η διάπλαση των χαρακτήρων των ηρώων τους, δεν επιτρέπουν ελιγμούς και διαπραγματεύσιμες λύσεις για αντιμετώπιση αδιεξόδων… Μόνο η αγάπη, όπου υπάρχει, μπορεί να δείξει τον αληθινό δρόμο που, στο τέρμα του, περιμένει η ελπίδα με φως και αλήθεια. Σκοπός της είναι να παραδώσει το μεγάλο δώρο της ποθητής επιβράβευσης, εκείνης που θα προσφέρει ικανοποίηση, δικαίωση, χαρά ή λύτρωση σε δύσκολη, αβέβαιη, ακόμα και ευχάριστη προοπτική μιας προσμονής. Κυλά η αγάπη σαν το νερό, σε πορεία ίσια, ευθεία, ώσπου να την υποδεχτεί το χώμα, που διψά και περιμένει, σε μια άκρη τού δρόμου, το μικρό θαύμα. Ας είναι, ίσα ίσα, να βρέξει έναν θάμνο θυμαριού για ν’ ανθίσει… Μέχρι να κοπεί η κορδέλα στο τέρμα.

Νεφέλη Ευαγγέλου (Συγγραφέας)

Γεννήθηκα στα Χανιά που δεν αποχωρίστηκα, παρά μόνο την περίοδο των βασικών σπουδών στο Α.Π.Θ. Ό,τι είχε σχέση με την προσωπική, επαγγελματική και οικογενειακή μου ζωή, αναπτύχθηκαν στην πόλη μου. Γράφω από παιδί.

Τα τελευταία επτά χρόνια, δημοσιεύτηκαν πολλά λογοτεχνικά –κυρίως διηγήματα– κείμενα στον τοπικό Τύπο. Το θεώρησα σαν πρόκριμα για την πιο πλατειά και σοβαρή προσπάθεια που απαιτεί η έκδοση βιβλίου και μάλιστα στην τρίτη ηλικία. Από την ανταπόκριση των αναγνωστών, θα κριθεί η τύχη των υπολοίπων που βρίσκονται σε αναμονή. Όχι εγώ… το ημερολόγιο είναι στην ουσία η πορεία ενός ζευγαριού στη ζωή, παράλληλα και με άλλων πολλών προσώπων. Καθρεφτίζονται χαρακτήρες, ήθη, αλλά κυρίως μία εποχή «χρυσή». Ο τίτλος είναι εύρημα της αγαπημένης μου Ελένης Σαριδάκη που εκτιμώ ιδιαίτερα και την ευχαριστώ…