Ιώβ

O “Ιώβ” (“J.B.”) κυκλοφόρησε σε βιβλίο το 1958. Μετά από παραστάσεις στο Πανεπιστήμιο του Yale και σε φεστιβάλ των Βρυξελλών, ξαναγράφτηκε και, τον Ιανουάριο του 1959, με σκηνοθέτη τον Ηλία Καζάν, ανέβηκε στο Μπρόντγουεϊ, διεκδικώντας για το συγγραφέα του τη μεγαλύτερη επιτυχία. Στην Ελλάδα μεταφράστηκε, σχεδόν ταυτόχρονα, από τον Νίκο Γκάτσο και παρουσιάστηκε την ίδια χρονιά από το Θέατρο Τέχνης και τον Κάρολο Κουν.

Archibald MacLeish (Συγγραφέας)

(1892-1982). Αμερικανός ποιητής με σημαντικό λυρικό έργο, για το οποίο τιμήθηκε τρεις φορές με το βραβείο Pulitzer: το 1933 για τον “Conquistador”, το 1952 για τα “Collected Poems (1917-1951)” και το 1958 για τον “Ιώβ”. Απόφοιτος του Yale και της Νομικής Σχολής του Harvard, άσκησε με επιτυχία τη δικηγορία και κατέλαβε, κατά καιρούς, δημόσια αξιώματα. Διετέλεσε καθηγητής Ρητορικής και Καλλιέπειας στο Harvard και επί Ρούσβελτ διευθυντής της Βιβλιοθήκης του Κογκρέσου, την οποία και ανασυγκρότησε. Το 1953 εξελέγη πρόεδρος της Αμερικανικής Ακαδημίας Γραμμάτων και Τεχνών, χωρίς ωστόσο οι προσπάθειές του να επιτύχουν τη στροφή της Ακαδημίας εναντίον του Μακαρθισμού. Στην Ευρώπη και συγκεκριμένα στη Γαλλία ήρθε για πρώτη φορά το 1917, με τον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο, για να υπηρετήσει στην Κινητή Νοσοκομειακή Μονάδα του Yale και κατόπιν να πολεμήσει. Στη Γαλλία επέστρεψε το 1923 και εγκαταστάθηκε με τη γυναίκα του Ada Taylor Hitchcock και τα τρία παιδιά τους στο Παρίσι, όπου εκείνη ήλπιζε να ασχοληθεί με το τραγούδι κι εκείνος να καταξιωθεί ως ποιητής. Στην Πόλη του Φωτός γνωρίστηκε με τους E.E. Cummings, John Dos Passos, Scott και Zelda Fitzgerald, James Joyce καθώς και με τον Ernest Hemingway, με τον οποίο τον συνέδεσε μακρά και δύσκολη φιλία. Την περίοδο αυτή, έγραψε ποιήματα φανερά επηρεασμένος από τον T.S. Eliot, τον Ezra Pound και τους μοντερνιστές, όμως βρήκε γρήγορα το προσωπικό του ύφος και την αναγνώριση, κυρίως με το ποίημα “You, Andrew Marvell”. Το 1982 παρά την έλξη της Γηραιάς ηπείρου, επέστρεψε με την οικογένειά του στην Αμερική. Εκτός από ποιήματα, ο Μακ Λης έγραψε έμμετρα θεατρικά έργα.

 

Νίκος Γκάτσος (Μεταφραστής)

Νίκος Γκάτσος (1911 ή 1914-1992). Ο Νίκος Γκάτσος γεννήθηκε στα Χάνια Φραγκόβρυσης της Αρκαδίας. Το 1906 ορφάνεψε από πατέρα. Τέλειωσε το Γυμνάσιο στην Τρίπολη και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε με τη μητέρα και την αδελφή του στην Αθήνα, όπου σπούδασε στο τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου. Την περίοδο 1935-1936 ταξίδεψε στη Νότιο Γαλλία και το Παρίσι. Την πρώτη του εμφάνιση στη λογοτεχνία έκανε το 1931 με τη δημοσίευση του ποιήματος Της μοναξιάς στο περιοδικό Νέα Εστία, ενώ την ίδια περίοδο μπήκε στον κύκλο του περιοδικού Νέα Γράμματα με το οποίο συνεργάστηκε και ως κριτικός λογοτεχνίας, δραστηριότητα που ανέπτυξε και σε άλλα λογοτεχνικά περιοδικά της Αθήνας. Το 1943 εξέδωσε την Αμοργό, ποιητική συλλογή που θεωρήθηκε ως ορόσημο στην ιστορία της ελληνικής υπερρεαλιστικής ποίησης και επηρέασε σύγχρονους και μεταγενέστερούς του ποιητές. Μετά την Αμοργό ωστόσο δε δημοσίευσε παρά τρία ποιήματα στον περιοδικό Τύπο. Στη μεταπολεμική περίοδο συνεργάστηκε με το περιοδικό το Κ.Γ. Κατσίμπαλη Αγγλοελληνική Επιθεώρηση και με το Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας. Ασχολήθηκε επίσης με τη θεατρική μετάφραση (Λόρκα, Στρίντμπεργκ, ΟʼΝηλ, Λόπε ντε Βέγκα, Τενεσσή Ουΐλλιαμς κ.α.) σε παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου, του Θεάτρου Τέχνης και άλλων αθηναϊκών θιάσων και από τη δεκαετία του ʼ50 με τη στιχουργική. Στίχοι του μελοποιήθηκαν από το Μάνο Χατζιδάκι, το Μίκη Θεοδωράκη, το Σταύρο Ξαρχάκο και άλλους έλληνες συνθέτες. Τιμήθηκε με το Βραβείο του Δήμου Αθηναίων για το σύνολο του έργου του (1987) και εκλέχτηκε αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας της Βαρκελώνης για τη συμβολή του (μέσω των μεταφράσεών του) στην προώθηση της ισπανικής λογοτεχνίας (1991). Πέθανε στην Αθήνα. Το 1995 κυκλοφόρησε στην Κωνσταντινούπολη τουρκική μετάφραση του ποιητικού έργου του από τον Η.Μήλλα. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Νίκου Γκάτσου βλ. χ.σ., «Γκάτσος Νίκος», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό3. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1985, Κούρτοβικ Δημοσθένης, «Νίκος Γκάτσος», Έλληνες μεταπολεμικοί συγγραφείς· Ένας οδηγός, σ.55-56. Αθήνα, Πατάκης, 1995 και Μανδηλαράς Φίλιππος- Πασσιά Αγγελική, «Νίκος Γκάτσος: Εργογραφία», Ελίτροχος 11, Χειμώνας 1996-1997, σ.8-13 (Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).