Κάτι παιδιάστικο μα τόσο φυσικό & άλλα διηγήματα

Το φάντασμα της Κάθριν Μάνσφιλντ (1888-1923) βρίσκεται ακόμη ανάμεσά μας. Όπως τα περισσότερα ενοχλητικά φαντάσματα, εμφανίζεται με διάφορες μορφές: μοντερνίστρια, φεμινίστρια, πνεύμα της αποικιοκρατίας, αδικημένη σύζυγος, αμφιφυλόφιλη, ιατρική και ψυχολογική περίπτωση. Στους περισσότερους αναγνώστες είναι γνωστή ως συγγραφέας λεπταίσθητων διηγημάτων, μ’ ένα άρωμα αρχών του αιώνα, με μια πατίνα σάτιρας και αισθηματισμού.

Katherine Mansfield (Συγγραφέας)

Η Κάθρην Μάνσφηλντ (Kathleen Mansfield Beauchamp), θυγατέρα του Χάρολντ και της Άννας Μπωσάμ, γεννήθηκε στο Ουέλλιγκτον της Νέας Ζηλανδίας τον Οκτώβριο του 1888 και πέθανε στο Φονταινεμπλώ τον Ιανουάριο του 1923. Ολοκλήρωσε τις σπουδές της στην Αγγλία. Το 1909, στις 9 Μαρτίου, παντρεύτηκε με πολιτικό γάμο τον Τζορτζ Μπόουντεν και τον εγκατέλειψε το ίδιο βράδυ. Τα πρώτα της γραπτά (εκτός από κάποια πρώιμα σχεδιάσματα) δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό “Νέα Εποχή” (“The New Age”). Το πρώτο της βιβλίο, “Σε μια γερμανική πανσιόν”, δημοσιεύτηκε το 1911 από τον εκδοτικό οίκο του Στήβεν Σουίφτ και έγινε αμέσως επιτυχία. Το 1912 άρχισε τη συνεργασία της με το “Rhythm”, περιοδικό του Τζον Μίντλετον Μάρρυ. (Τον Μάρρυ τον γνώρισε το 1911, δημιούργησε σχέση μαζί του το 1912 και τον παντρεύτηκε το 1918, τρεις μήνες μετά την έκδοση του διαζυγίου της με τον Μπόουντεν). Τα αμέσως επόμενα χρόνια πειραματίστηκε με τη γραφή. Το 1916 έγραψε το “Πρελούδιο” και έκτοτε το ύφος της εδραιώθηκε. Το 1917 αρρώστησε από φυματίωση κι άρχισε να ταξιδεύει και να ζει σε διάφορα μέρη προσπαθώντας να ανακτήσει την υγεία της. Η δεύτερη συλλογή διηγημάτων της, “Μακαριότητα”, εμφανίστηκε μόλις το 1921, και η τρίτη, “Το Γκάρντεν πάρτι”, το 1922. Μετά το θάνατό της δημοσιεύτηκαν , εκτός από το “Ημερολόγιο” και την “Αλληλογραφία” της, δύο ακόμη συλλογές διηγημάτων: “Η φωλιά των περιστεριών” και “Κάτι παιδιάστικο”. Σύνολο, ογδόντα οκτώ διηγήματα.

 

 

Λίζα Σαμλόγλου (Μεταφραστής)

Η Λίζα Σαμλόγλου γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε στην Ελλάδα οικονομικά και συνέχισε στην Αγγλία μεταπτυχιακά στη λογοτεχνική μετάφραση (Πανεπιστήμιο του Essex). Διασκεύασε το θεατρικό έργο “Νύχτα και μέρα”, του Τομ Στόπαρντ, για το ραδιόφωνο της ΕΡΤ (1986). Έχει μεταφράσει πεζογραφία: Τζέιν Αν Φίλιπς, “Μηχανές ονείρων” (Εστία, 1988), Κάθριν Μάνσφιλντ, “Κάτι παιδιάστικο μα τόσο φυσικό” (Πατάκης, 1998), Patricia Dunker, “Στα ίχνη μιας παραίσθησης -για τον Φουκώ” (Τραυλός, 1999). Επί σειρά ετών ανέπτυξε επιχειρηματική δραστηριότητα με έμφαση στο μάρκετινγκ. Υπήρξε εκδότρια και αρχισυντάκτρια εμπορικού περιοδικού. Τα διηγήματα και οι νουβέλες της συλλογής “Η πόλη με τους εργένηδες” (Ελληνικά Γράμματα, 2005) είναι η πρώτη της συγγραφική δουλειά.