Καλπάζοντας στον άνεμο

Ο νεαρός Νικήτας βρίσκει τυχαία σε κρύπτη μοναστηριού της Μάνης ένα βυζαντινό παιχνίδι. Ρίχνοντας τα ζάρια του παιχνιδιού, ανοίγεται μπροστά του το παρελθόν του τόπου του και ο Νικήτας γίνεται ο αθέατος μάρτυρας της ιστορίας. Καλπάζοντας, κυριολεκτικά, στον άνεμο, ικανοποιεί όχι μόνο την επιθυμία του να ταξιδέψει στο προγονικό παρελθόν, αλλά και να βιώσει μια από εκείνες τις αγάπες που είναι προορισμένες να ζουν αιώνια. Ένα βιβλίο όπου το επικό στοιχείο εναλλάσσεται αρμονικά με το ρομαντισμό, σε ένα γοητευτικό ταξίδι στον ελληνικό ιστορικό χωροχρόνο. Σε μια πλοκή γεμάτη φαντασία, οι ήρωες ξεπηδούν μπροστά μας ολοζώντανοι, για να μας μεταφέρουν στον ιστορικό τους χρόνο και τα ιδεώδη του, με ανάγλυφες περιγραφές και γλαφυρή γλώσσα. “Ένα κύμα ελευθερίας τον πλημμύρισε, γεννώντας του την επιθυμία να πετάξει στο παρελθόν. Η μυστική ζωή των προγόνων του τον καλούσε να γευτεί το αθάνατο νέκταρ της ελληνικής μυσταγωγίας μέσα στο χρόνο. Μια εναγώνια προσμονή τον κυρίεψε και, σαν από γήτεμα, τον συνεπήρε ζάλη γλυκιά, που τον μούδιασε βαθιά, μέχρι τα σπλάχνα του. Ήταν ξύπνιος ή λαγοκοιμισμένος; Δεν ήξερε. Μόνο του φάνηκε, κάποια στιγμή, πως είδε τον άντρα να του γνέφει. Το αίμα του Νικήτα κόχλασε, σαν να ξύπνησαν στο νου του μνήμες αλλοτινής ζωής. Έδωσε ένα σάλτο από ψηλά και βρέθηκε να ταξιδεύει πισωκάπουλα, σφιχταγκαλιάζοντας τη μέση του καβαλάρη με τη μεσαιωνική στολή…”