Κλιματιζόμενος εφιάλτης

Ο Χένρι Μίλερ επιστρέφει στις Ηνωμένες Πολιτείες, ύστερα από δέκα χρόνια παραμονής στο Παρίσι, το 1940 και αποφασίζει να ξαναγνωρίσει την πατρίδα του, να την ανακαλύψει εκ νέου. Έτσι ξεκινάει ένα ταξίδι στην αμερικάνικη ενδοχώρα παρέα με τον φίλο του τον ζωγράφο Έιμπ Ράτνερ. Αυτό το βιβλίο είναι η καταγραφή των περιπετειών του, των ανθρώπων, επώνυμων και ανώνυμων, που γνώρισε στη διαδρομή, αλλά και ένα δριμύ κατηγορώ για το αμερικάνικο όνειρο που μετατράπηκε σε κλιματιζόμενο εφιάλτη. “Έχουμε συνηθίσει να θεωρούμε πως είμαστε χειραφετημένος λαός. Λέμε ότι είμαστε δημοκράτες, ότι αγαπάμε την ελευθερία, ότι είμαστε απαλλαγμένοι από προκαταλήψεις και μίση. Εδώ είναι το χωνευτήρι, η έδρα ενός μεγάλου πειράματος της ανθρωπότητας. Όμορφες λέξεις, γεμάτες ευγενικό, ιδεαλιστικό συναίσθημα. Στην πραγματικότητα είμαστε ένας χυδαίος, πιεστικός όχλος με πάθη που εύκολα υποκινούν οι δημαγωγοί, οι δημοσιογράφοι, οι θρησκόληπτοι αγύρτες, οι ταραχοποιοί και άλλοι παρόμοιοι. Το να αποκαλείς τέτοιο κατασκεύασμα κοινωνία ελεύθερων ανθρώπων είναι βλασφημία. Τι έχουμε να προσφέρουμε στον κόσμο εξόν το υπεράφθονο πλιάτσικο που απερίσκεπτα αποσπάμε από τη γη με τη μανιασμένη αυταπάτη ότι αυτή η τρελαμένη δραστηριότητα αποτελεί πρόοδο και διαφωτισμό; Η χώρα των ευκαιριών έχει γίνει η χώρα του δίχως νόημα ιδρώτα και μόχθου.” (απόσπασμα από το βιβλίο)