Ο τουρισμός, όπως τον ξέρουμε στον σύγχρονο κόσμο, συνδέεται σε σημαντικό βαθμό με τις αλλαγές στις κοινωνικο-οικονομικές δομές που έλαβαν χώρα στον 20ο αιώνα. Η αλλαγή στην έννοια της περιήγησης ήταν τελικώς ενδεικτική μιας πιο ριζοσπαστικής αλλαγής στον πυρήνα του πολιτισμικού παραδείγματος και στην κατανόηση της ανθρώπινης εμπειρίας. Το τουριστικό ταξίδι έγινε μια πραγματικότητα που αγγίζει σήμερα μεγάλα πληθυσμιακά κομμάτια. Εμπλέκει αδιανόητο αριθμό ανθρώπων στον πλανήτη είτε με την ιδιότητα του επισκέπτη είτε με την ιδιότητα του οικοδεσπότη. Σε ποιο μέρος θα μπορούσε να πάει κανείς σήμερα και να συναντήσει έναν άνθρωπο που να μην γνωρίζει τί είναι ο «τουρίστας»;
Ο τουρισμός ως σύστημα και εμπειρία έχει μια ιδιαιτέρως δυναμική σχέση με το νεωτερικό πολιτισμικό παράδειγμα: επηρεάζεται από αυτό ως προς τις προτεραιότητες, τα μοτίβα, τις εκφάνσεις αλλά και επιδρά σε αυτό ως προς τις προοπτικές εκδίπλωσής του, τον τρόπο ζωής, τις επιλογές της ανθρώπινης δράσης. Συνεπώς, η κατανόηση του φαινομένου αυτού οδηγεί στη βαθύτερη κατανόηση του κόσμου μας και η ανάλυση των πυκνών συσχετίσεων του κοινωνικού κόσμου διαφωτίζουν καλύτερα το τουριστικό πεδίο. Είναι αναγκαίος λοιπόν ο διεπιστημονικός διάλογος στο πεδίο του τουρισμού. Ο διάλογος αυτός δεν νοείται ως μια παράλληλη ανάπτυξη ή πρόσθεση επιχειρημάτων από διαφορετικές επιστήμες αλλά ως ενεργή αναζήτηση όλων εκείνων των στοιχείων που συναρμόζουν την κοινωνική πραγματικότητα σε ένα δυναμικό και πολύτροπο πλέγμα. Στο πλαίσιο μιας συνεχούς και παγκόσμιας αλληλεπίδρασης διαφορετικοί παράγοντες διασυνδέονται εμφανώς ή αφανώς μεταξύ τους μέσα από την ανάπτυξη των τουριστικών δραστηριοτήτων: πολιτικοί θεσμοί σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, οργανώσεις και πολιτιστικοί φορείς, θρησκευτικές κοινότητες, επιχειρήσεις, επαγγελματίες, μέσα επικοινωνίας και μετακίνησης, αλυσίδες μεταφοράς αγαθών και εμπορευμάτων. Ο ρόλος της σύγχρονης Κοινωνικής Θεωρίας σε αυτό το πλαίσιο είναι να αναδείξει τη σχέση του Τουρισμού και της Νεωτερικότητας, τον ρόλο της πολιτιστικής και της θρησκευτικής κληρονομιάς και τη δυναμική συσχέτισή τους σε αυτό το πλαίσιο.
Χρήστος Τσιρώνης (Συγγραφέας)
Ο Χρήστος Ν. Τσιρώνης είναι αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Θεολογίας του Α.Π.Θ. Η ερευνητική του δραστηριότητα εστιάζει σε θέματα Σύγχρονης Κοινωνικής Θεωρίας (θρησκεία-κοινωνία-πολιτισμός-τουρισμός-εκπαίδευση).
Είναι μέλος επιστημονικών ενώσεων και ερευνητικών κέντρων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, καθώς και διευθυντής του Εργαστηρίου Έρευνας του Πολιτισμού και της Θρησκείας-Α.Π.Θ.
Κυριότερα έργα του είναι τα: -Θρησκεία και Κοινωνία στη Δεύτερη Νεωτερικότητα: Λόγοι, διάλογοι & αντίλογοι στο έργο του Ul. Beck, Θεσσαλονίκη: Μπαρμπουνάκης, 2018. -Ο καταναλωτισμός στη σύγχρονη Κοινωνική Θεωρία: τομές στο έργο του Z. Bauman, Θεσσαλονίκη: Μπαρμπουνάκης, 2013. -Άνθρωπος και Κοινωνία: Συμβολή στο διάλογο Θεολογίας και Κοινωνικής Θεωρίας, Θεσσαλονίκη: Βάνιας, 2013. -Παγκοσμιοποίηση και τοπικές κοινότητες. Συμβολή στην κοινωνική ηθική και το κοινοτικό έργο, Θεσσαλονίκη: Βάνιας, 2007. -Κοινωνικός αποκλεισμός και εκπαίδευση στην Ύστερη Νεωτερικότητα, Θεσσαλονίκη: Βάνιας, 2003.
Κείμενά του έχουν εκδοθεί στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά και ιταλικά.
Έχει ακόμη εκδώσει τις ποιητικές συλλογές: «Στον Νότο, νύχτα» (2020, εκδ. Σαιξπηρικόν) και «Ο χρόνος, η πενία, η προσμονή, το φως» (εκδ. Μπαρμπουνάκη 2015, 2021 β΄εκδ).
Έχει δημοσιεύσει μελέτες, δοκίμια, διηγήματα και ποίηση, καθώς και μεταφράσεις από την αγγλόφωνη και γερμανόφωνη ποίηση.
