Κονστάνσια και άλλες ιστορίες για παρθένους

Ο Κάρλος Φουέντες, στο απόγειο των δυνάμεών του, απλώνει τα φτερά της φαντασίας του για να ταξιδέψει στη Σαβάννα, το Κάντιθ, τη Γλασκώβη, τη Σεβίλλη και τη Μαδρίτη, στο χθες και το σήμερα. Οι ήρωές του, πρόσωπα σάρκινα και αιθέρια, ζουν σε κόσμους όπου τα πράγματα δεν είναι πάντοτε αυτό που φαίνονται· η “πραγματικότητα” αποκτά απρόσμενες διαστάσεις κι εμείς γινόμαστε πρωτοπόροι ή… φαντάσματα. Αυτή η συλλογή συγκεντρώνει πέντε νουβέλες που περνούν από τη σάτιρα στο πικαρέσκο και από την αφήγηση του μυστηρίου στο σουρεαλισμό. Η Κονστάνσια είναι η Ισπανίδα σύζυγος ενός Αμερικανού γιατρού εγκατεστημένου στη Σαβάννα, στο Νότο των Ηνωμένων Πολιτειών. Κάποια μέρα η Κονστάνσια εξαφανίζεται και ο σύζυγός της φεύγει προς αναζήτηση των μυστικών δεσμών που ίσως υπήρξαν μεταξύ εκείνης και ενός μετανάστη Ρώσου ηθοποιού, σε μια εποχή που βρίσκεται έξω από το χρόνο των ρολογιών. Στο “La Desdichada” (H Άμοιρη), δύο φοιτητές στην Πόλη του Μεξικού κλέβουν από τη βιτρίνα ενός καταστήματος μια κούκλα, την οποία ερωτεύονται σφόδρα. Ο “Φυλακισμένος του Λας Λόμας”, που πίστευε πως θα μπορούσε να ζήσει μια ήρεμη και πολυτελή ζωή χάρη σε ένα μυστικό (σε μια “πληροφορία”) το οποίο είχε εκμεταλλευτεί, μαθαίνει με μεγάλο κόστος τι σημαίνει να περιφρονείς τα ήθη και τα έθιμα των Μεξικανών χωρικών. Στο “Να ζήσει η φήμη μου”, ένας Ισπανός ταυρομάχος του σήμερα, ο Γκόγια και το μοντέλο του η “Λα Πριβάδα”, καθώς και ο εραστής της τελευταίας, ο διάσημος ταυρομάχος Πέδρο Ρομέρο, ζουν βίους παράλληλους και τεμνόμενους σε ένα χρόνο που ίσως ανήκει στο θάνατο, ίσως και να τον υπερβαίνει απλώς. Στο “Άνθρωποι της λογικής”, δύο αρχιτέκτονες, δίδυμοι αδελφοί, και ο μέντοράς τους, ο Σαντιάγκο Φεργκούσον, προσεγγίζουν αυτό που κρύβεται πίσω από το ορατό και ανακαλύπτουν το βαθύτερο νόημα της αρχιτεκτονικής. Ο χρόνος, ο θάνατος, ο έρωτας, τα διπλά πρόσωπα, τα φαντάσματα του παρελθόντος, η παρουσία των απόντων υφαίνουν την πλοκή αυτών των γεμάτων μυστήριο αφηγήσεων, μέσα στις οποίες ο συγγραφέας αφήνει να διεισδύσουν οι σκέψεις του για τον σύγχρονο κόσμο και τη λειτουργία της τέχνης.