Κυριακή πρωί

Το “Κυριακή πρωί” μιλάει για τα φαντάσματα των θεών που εξατμίζονται, για την ομορφιά ενός κόσμου όπου ο θάνατος είναι τελεσίδικος. Ο μυθοπλαστικός του οίστρος, η δραματική του δύναμη κι η πλούσια σε αποχρώσεις μουσική του το κάνουν ένα από τα πιο αξιομνημόνευτα ποιήματα που γράφτηκαν ποτέ. Mark Rabinowitz Υπάρχει στο “Αρμόνιο” ένα ποίημα που ξεχωρίζει με τη σοβαρότητά του όπως από τις “Λυρικές Μπαλάντες” του Wordsworth ξεχωρίζει το “Στίχοι γραμμένοι λίγα μίλια πάνω από το Αβαείο του Τίντερν”. Πρόκειται για το “Κυριακή πρωί”, το πρώτο μεγάλο ποίημα που έγραψε ο Στήβενς και πιθανότατα το πιο γνωστό του, ιδανικό παράδειγμα ποιητικής ιδιοφυίας μιας και τίποτα δεν μοιάζει να το προαναγγέλλει. Σε κανένα από τα προηγούμενα ποιήματα του Στήβενς δεν συναντάται ακριβώς αυτός ο τόνος και κανένα από αυτά δεν το πλησιάζει σε αξία. Μπορούμε να πούμε ότι το “Κυριακή πρωί” εγκαινιάζει την πρώτη μείζονα περίοδο του Στήβενς (1915-1924). Εδώ, αιφνιδιαστικά, ο ποιητής εμφανίζεται ώριμος, πάνοπλος. Το ποίημα αποτελείται από οκτώ δεκαπεντάστιχες στροφές σε ανομοιοκατάληκτους ιαμβικούς πεντάμετρους (blank verse) που ισάξιούς τους κανένας Άγγλος ποιητής, με εξαίρεση τον Browning, δεν έγραψε μετά τον Wordsworth. Robert Rehder “Η ποίηση του Wallace Stevens”, 1988