Κόστα Ρίκα

“Φεύγω, ναι, φεύγω” έλεγε για αρκετή ώρα ακόμα με έναρθρο λόγο και όχι μόνο μεγαλόφωνα στα εσώτερα του μυαλού και του κορμιού της. Τόσο μεγάλη σημασία είχε γι’ αυτήν, παρά την έντονη επιθυμία της να το αποδιώξει. Ήταν πλέον γεγονός ότι θα έφευγε. Το αποφάσισε και τίποτα δεν μπορούσε να αλλάξει αυτή την απόφασή της. Όλα είχαν έρθει έτσι ώστε αυτή η λύση να φαντάζει ως η μόνη διέξοδος από τον λαβύρινθο όπου παράδερνε αδιάκοπα τα τελευταία χρόνια. Η Ρόζυ επιθυμεί διακαώς να φύγει για την Κόστα Ρίκα: ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή περιμένει on line. Στο σπίτι όλα είναι πακεταρισμένα, οι βαλίτσες έτοιμες ή σχεδόν έτοιμες. Ο παράδεισος είναι μόνο ένα κλικ μακριά. Το μόνο που μένει είναι ένα τακ στο πληκτρολόγιο… Αλλά δεν είναι απλό. Το τηλέφωνο χτυπάει, το ίντερνετ κόβεται, το φορτηγό δεν έρχεται ποτέ, οι τράπεζες την καταδιώκουν για απλήρωτα χρέη, οι άντρες της ζωής της την αναζητούν, η μάνα της της αφήνει μηνύματα στον τηλεφωνητή, ο αδερφός της χτυπάει την πόρτα της… Όλη της η ζωή, όλα τα λάθη που έχει κάνει εμφανίζονται τη στιγμή που ένα τακ στο πληκτρολόγιο θα της επιτρέψει να αποδράσει. Όλοι έχουμε σκεφτεί κάποτε στη ζωή μας να παρατήσουμε τα πάντα και να πάμε ένα ταξίδι κάπου μακριά όπου δεν μας γνωρίζει κανείς. Τι μας κρατάει εδώ; Τι μας ωθεί μακριά;