Λυκούργος Καλλέργης, στο διάβα του πολυτάραχου 20ου αιώνα

«Ολόκληρη η ανθρωπότητα, καθημαγμένη, πέρασε με δέος κι ελπίδα το κατώφλι του 21ου αιώνα. »Σε μιαν εποχή που ο κόσμος έγινε μικρός, που οι αποστάσεις έχουν εκμηδενιστεί, που οι άνθρωποι μπορούν να βρίσκονται σε συνεχή επαφή και επικοινωνία, χάρη στην τεχνολογία, χάρη στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, το σύστημα, καταχρώμενο τις δυνατότητες που του παρέχει το κεφάλαιο και η τεχνολογία, δελεάζει το άτομο και το κατευθύνει στη μεθοδευμένη αποξένωση από τα δρώμενα της κοινωνικής ζωής, από τα ιδανικά και την πολιτική δραστηριότητα, και το καθοδηγεί στην προσαρμογή σε μια ζωή φαύλη και ανεύθυνη, στον καταναλωτισμό και στην εξιδανίκευση της δύναμης του χρήματος και στη μοναδική επιδίωξη: την απόκτησή του, θεμιτά και αθέμιτα· το καθοδηγεί επίσης στην απώλεια κάθε άμεσης επικοινωνίας με το συνάνθρωπό του, στα ναρκωτικά και στον εθισμό της επικοινωνίας μονάχα με τα ηλεκτρονικά μέσα, που τον οδηγούν στην αδράνεια, στον εγωκεντρισμό, στην απανθρωπιά, στην αδιαφορία, στη βία, στην εγκληματικότητα και στην αποξένωση. »Μπαίνουμε στο νέο αιώνα μετέωροι, ηθικά, πνευματικά, ιδεολογικά, έχοντας πίσω μας την κατάρρευση του “υπαρκτού σοσιαλισμού”, τη μόνη φωτεινή ελπίδα που υπήρχε στο παρελθόν και που χάθηκε για το παρόν και για το μέλλον και για τους νέους και για τους παλιούς. Οι νέοι, για την ώρα, βαδίζουν χωρίς ιδανικά και οι παλιοί με τα ιδανικά τους σκόρπια στους τέσσερις ανέμους».