Λύκε, λύκε, είσαι εγώ; – Η παραμορφωμένη αφήγηση και η πίσω μεριά της λογοτεχνίας

Οι ποιητές δεν επιλέγουν αναίτια τις λέξεις των έργων τους, μας λέει η Λύντια Στεφάνου. Τι γίνεται όμως με τη λέξη λύκος; Ο λύκος είναι ένα πλάσμα με μέγιστη συμβολική αξία, αλλά με αντιστρόφως ανάλογη βιοτική αξία στον κόσμο του ανθρώπου. Ο λόγος περί εαυτού γίνεται λόγος περί λύκου ή και το ανάποδο, σε σημείο που ο άνθρωπος έχει σπρώξει στην άκρη της ύπαρξης τον λύκο και τη ζωή του. Η αναπαράσταση του λύκου βρίσκει σύμφωνα σχεδόν όλα τα είδη του γραπτού λόγου και έχει επηρεάσει όλες τις εποχές, ούτως ώστε μέχρι και σήμερα οι ποιητικές εικόνες να συνομιλούν καλύτερα με το παρελθόν, παρά με το παρόν και το μέλλον. Είναι βαθιά η εντύπωση που αφήνει η παραμορφωμένη αφήγηση του ανθρώπου για τον λύκο στον άνθρωπο, παρά ο ίδιος ο λύκος ως παρουσία· υπάρχει προτού φανερωθεί και αντίστοιχα πρέπει να αφανιστεί προτού υπάρξει. Και σε αυτό έχει συμβάλλει τα μέγιστα η λογοτεχνία και ο ανθεκτικός βιότοπος των μεταφορών της.

Ηλέκτρα Λαζάρ (Συγγραφέας)

Η Ηλέκτρα Λαζάρ γεννήθηκε το 1989 και ζει στην Αθήνα. Είναι ανθρωπολόγος με υπόβαθρο στην ανθρωπογεωγραφία, την έρευνα και την εκπαίδευση. Η διαρκής αποζήτηση λύσης της ανθρώπινης κατάστασης την έχει οδηγήσει από νεαρή ηλικία στην ποίηση. Έχει πειραματιστεί πάνω σε νέες μορφές γραφής και αφήγησης μέσα από το πρότζεκτ ποίησης TwoParts και ομαδικές συν-γραφές. Το πρώτο της βιβλίο ποίησης, με τίτλο Άγια Νήπια (Άπαρσις, 2019), έλαβε το Κρατικό Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα. Το δεύτερο βιβλίο της φέρει τον τίτλο Μα φυσικά και νοιάζομαι! Το κρατικό gaslight και η οπισθοχώρηση της προσωπικότητας (Ράμπιτ χόουλ, 2022). Ποιήματα και δοκίμιά της κυκλοφορούν σε περιοδικά και στο διαδίκτυο.

(Πηγή: “Εκδόσεις Κυαναυγή”, 2023)