Μέδουσα από σμάλτο

Οι πράξεις που είχαν γίνει εδώ, είχαν αφήσει πίσω τους το έσχατο άκρο του νόμου. […] Εκεί, ανάμεσα στο δίκαιο και το άδικο, είναι που γεννιέται η αμαρτία. “Σε είχα δει την περασμένη Κυριακή να στέκεσαι και να κοιτάζεις τον Νεκρό Ιχθύ στη σπηλιά μου. Νομίζω ότι με παρόμοιο τρόπο στάθηκες και κοίταξες το πτώμα του Γαβριήλ στο Μνήμα του Γέροντα. Ήταν μέρος μιας μεγάλης ζωγραφιάς που προσπάθησες να διακρίνεις και να κατανοήσεις”. Στα χρόνια του βασιλέα Θεόφιλου (829-842) η Κρήτη έχει κατακτηθεί από Άραβες που εκδιώχτηκαν από την Ισπανία. Οι επιδρομές τους στα παράλια του Αιγαίου θέτουν σε κίνδυνο τους τοπικούς πληθυσμούς και αποδυναμώνουν τον έλεγχο του κράτους. Νοέμβριος του 835: Μετά από μια αδιέξοδη πρεσβεία στους Άραβες της Κρήτης, ο πρωτοσπαθάριος Λέων επιστρέφει απογοητευμένος στην Κωνσταντινούπολη. Όμως, μια ξαφνική τρικυμία αναγκάζει το πολεμικό πλοίο που τον μεταφέρει να αράξει στην απομονωμένη Σκύρο. Με αφορμή τον θάνατο ενός νεαρού χτίστη, ο Λέων αρχίζει να διακρίνει τις φιλοδοξίες, τα πάθη και τα μίση που κρύβονται πίσω από τη φαινομενικά γαλήνια όψη της μικρής κοινωνίας. Και τότε ανακαλύπτεται το δεύτερο, φρικτά κατακρεουργημένο, πτώμα. Μετά την περιπέτειά του στη Θεσσαλονίκη, ο πρωτοσπαθάριος Λέων συνεχίζει τη μοναχική ζωή του στη βασιλεύουσα. Όμως η αποτυχημένη πρεσβεία, η γνωριμία του με τον αρχαϊκό κόσμο της Σκύρου και η συνάντησή του με τέσσερις ανθρώπους στο περιθώριο αυτής της νησιωτικής κοινότητας θα τον αναγκάσουν να αναθεωρήσει τις απόψεις του για το δίκαιο, την τέχνη και τον έρωτα, ενώ θα τον φέρει αντιμέτωπο με το παρελθόν της οικογένειάς του.