ΤO ΜΑΚΡΙΝO AΣΤΕΡΙ είναι μια αλληγορία για έναν απατεώνα. Έναν άντρα με πολλά ονόματα, πολλά προσωπεία, πολλές ζωές, αλλά χωρίς καμία άλλη ηθική πέρα από την αισθητική. Στην εποχή του Αγιέντε εμφανίζεται ως Αλμπέρτο Ρουίς Τάγκλε, λάτρης της ποίησης, που συχνάζει στους λογοτεχνικούς και ποιητικούς κύκλους μιας μικρής χιλιάνικης πόλης. Αλλά όταν ο πρόεδρος Αγιέντε ανατρέπεται και ο στρατός κάνει την εμφάνισή του σε όλη του την ωμότητα, τότε γίνεται Κάρλος Βίντερ, ο αιμοβόρος και σκληρός στρατιώτης, που, ως αρκετά εκλεπτυσμένος που είναι, κάνει το έγκλημα τέχνη.
Ο αφηγητής της ιστορίας ερευνά τη μορφή του Κάρλος Βίντερ, ενός πιλότου αποκαλούμενου ποιητή, που αποκτά ύποπτη φήμη γράφοντας απειλητικούς στίχους από τη Βίβλο με τον καπνό του αεροπλάνου του του Βʹ Παγκοσμίου πολέμου στον ουρανό του Σαντιάγο ντε Τσίλε και ο οποίος εκθέτει τις φωτογραφίες όσων βασανίστηκαν και εκτελέστηκαν κατά τη διάρκεια του πραξικοπήματος του Πινοτσέτ σε μια επίδειξη τέχνης-και- δράσης. Μέσα στο κλίμα της δικτατορίας, της βίας και της σύγχυσης, μέσα στο όργιο της καταστολής, οργανώνει την έκθεση των φωτογραφιών που τράβηξε από τα θύματά του κατά τη διάρκεια και μετά τη δολοφονία τους. Η σύγχυση βίας, θανάτου και αισθητικής φέρνει σε δύσκολη θέση τους ανωτέρους του Βίντερ. Αφού έγινε εξέχον και σατανικό μέλος της χιλιάνικης πρωτοποριακής αισθητικής, ο δολοφόνος ποιητής μεταμφιέζεται, εξαφανίζεται και ξεγελάει τον χρόνο, διατηρώντας πάντα μια σταθερά στην προσωπικότητά του : τη σύντηξη δημιουργίας και βίας, ποίησης και εγκλήματος, ηθικής και κυνισμού.
« Ο Ρομπέρτο Μπολάνιο, το μακρινό αστέρι που είναι τόσο κοντά μας ».
– L’ Humanité
«Μια περίπλοκη και ιδιαίτερα ελκυστική πλοκή, με ρίζες στις πηγές του είδους της αστυνομικής λογοτεχνίας. …Ο Μπολάνιο δημιούργησε μια ιστορία στην οποία η ζωή και η λογοτεχνία λιώνουν με δραματικό τρόπο, όπου η αισθητική του κακού μετενσαρκώνεται στους χαρακτήρες που συμβολίζουν μια πραγματική ιστορία η οποία ξεφεύγει από τα όρια της Χιλής νοούμενης ως τραγωδίας ».
– ABC
«Το βιβλίο του Μπολάνιο μιλάει για το χιούμορ, για την αίσθηση της γελοιότητας, για τα αιματηρά και μη αιματηρά αστεία της λογοτεχνίας –όλα τους φρικιαστικά– για το ιδιωτικό και το δημόσιο γκροτέσκο, για το γελοίο, για την άχρηστη δυσαναλογία ».
– El País
«Σε αυτό το λογοτεχνικό παιχνίδι με τους καθρέφτες ανάμεσα στην αλήθεια και την απάτη, την πραγματικότητα και την ψευδαίσθηση, τα δεδομένα και τις υποθέσεις, τους αποκρυφιστικούς και τους ιστορικούς χαρακτήρες, ο Μπολάνιο κινείται με διασκεδαστικό τρόπο, χωρίς να χάνει από τα μάτια του το γεγονός ότι άλλο πράγμα είναι τα ποιητικά και άλλο τα εγκληματικά παιχνίδια».
– El Mundo
«Το έργο του είναι από τις πιο ενδιαφέρουσες και σταθερές αποκαλύψεις της χιλιάνικης λογοτεχνίας των πρόσφατων χρόνων».
– JORGE EDWARDS
Roberto Bolaño (Συγγραφέας)
Ο Μπολάνιο γεννήθηκε στις 28 Απριλίου 1953 στο Σαντιάγο. Ο Ρομπέρτο και η αδελφή του πέρασαν τα πρώτα χρόνια τους στα νότια παράλια της Χιλής και το μεγαλύτερο διάστημα της παιδικής του ηλικίας το πέρασε στο Λος `Ανχελες του Μπίο Μπίο.
Είναι κυρίως γνωστός ως μυθιστοριογράφος, αλλά έγραψε και διηγήματα, ποιήματα και δοκίμια. Το 1999 κέρδισε το Βραβείο Ρόμουλο Γκαγιέγος για το μυθιστόρημά του “Los detectives salvajes” (Οι άγριοι ντετέκτιβς), ενώ το 2008 τιμήθηκε μετά θάνατον με το Αμερικανικό National Book Critics Circle Award για το μυθιστόρημά του 2666, το οποίο περιγράφηκε από το μέλος της κριτικής επιτροπής Marcela Valdes ως «έργο τόσο πλούσιο και εκθαμβωτικό, ώστε θα προσελκύει σίγουρα αναγνώστες και φιλολόγους για αιώνες». Ο Μπολάνιο περιγράφηκε στους The New York Times ως «η σημαντικότερη λατινοαμερικανική λογοτεχνική φωνή της γενιάς του».
Ο θάνατος του Μπολάνιο το 2003 ήρθε μετά από μία μακρά περίοδο φθίνουσας υγείας, υπέφερε από ηπατική ανεπάρκεια.
Κρίτων Ηλιόπουλος (Μεταφραστής)
