Μαμά, δε θέλω να γίνω αυτοκράτορας

Μαμά, σου γράφω τι θέλω να γίνω αργότερα, με τη σειρά: αρματηλάτης, χορευτής, τραγουδιστής, τσοπάνος στην Ελλάδα ή μέλος μιας θεατρικής ομάδας. Αυτά. Εν πάση περιπτώσει, όχι αυτοκράτορας, σε παρακαλώ, μαμά.. (Νέρων). Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας δεν είναι ένα “μυθιστόρημα με χλαμύδες”, κατ’ απομίμηση των χολλυγουντιανών ταινιών αυτού του είδους που γυρίζονταν κατά δεκάδες στα μέσα του εικοστού αιώνα. Ούτε πρόκειται για τη μυθιστορηματική βιογραφία ενός τρομερού αυτοκράτορα, ούτε, πάλι, για ένα “λαογραφικό” μυθιστόρημα που διαδραματίζεται στην αρχαιότητα. Όλα τα πολιτικά γεγονότα που εξιστορούνται σ’ αυτό το βιβλίο είναι αυθεντικά. Το μυθιστόρημα αυτό αφηγείται, πάνω απ’ όλα, τη δραματική ιστορία μιας μητέρας και του γιου της -μια ιστορία που επαναλαμβάνεται αρκετά συχνά στις μέρες μας, αν και μ’ έναν τρόπο λιγότερο θεαματικό- όπως την είδε μια γυναίκα σύγχρονη, από την οποία δε λείπει η αίσθηση του χιούμορ: η Φρανσουάζ Ξενάκη.