Μελέτες για τα εθνικά θέματα και το κυπριακό ζήτημα

Το «ηθικό δίδαγμα», το οποίο πρέπει να συναγάγουν Ελλάδα και Κύπρος για την υπεράσπισή τους απέναντι στον αδίστακτο τουρκικό επεκτατισμό και αναθεωρητισμό είναι, κατ’ εξοχήν, τούτο: Πλήρης αξιοποίηση, δίχως νοοτροπία υποχωρητικότητας και δήθεν συμβιβασμών, των κανόνων του Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού Δικαίου, αναφορικά με την υπεράσπιση των κάθε είδους δικαιωμάτων τους, και ιδίως των, lato sensu, κυριαρχικών. Και εξίσου πλήρης διαρκής προβολή τους, με την αντίστοιχη ολοκληρωμένη νομική τεκμηρίωση, σε όλα τα Διεθνή και Ευρωπαϊκά Fora. Κυρίως δε ενώπιον του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, με κάθε ευκαιρία -και πέρα από την εκάστοτε, πολλές φορές τεχνηέντως, για «ευνόητους λόγους» καθορισμένη agenda- πολλώ μάλλον όταν, κατά την υπεράσπιση των Δικαίων τους, Ελλάδα και Κύπρος υπερασπίζονται αυτοθρόως, κατά το Ευρωπαϊκό Δίκαιο, και το Έδαφος, τα Σύνορα και τις Θαλάσσιες Ζώνες της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι μελέτες του τόμου αυτού, ορισμένες από τις οποίες έχουν γραφεί κατά την διάρκεια της θητείας μου ως Προέδρου της Δημοκρατίας, έχουν ως στόχο να συμβάλλουν, όσο μου είναι δυνατό, στην νομική και πολιτική στήριξη των Εθνικών μας Θεμάτων και της δίκαιης και βιώσιμης λύσης του Κυπριακού. Όπως είναι ευνόητο –και προς άρση «παρεξηγήσεων» που είναι συνήθεις στον Τόπο μας– οι θέσεις τις οποίες αναπτύσσω εκτίθενται, αποκλειστικώς, με τον θεσμικό εκείνο τρόπο που αναλογεί και αρμόζει στην σημερινή μου ιδιότητα, ως τέως Προέδρου της Δημοκρατίας και Επίτιμου Καθηγητή της Νομικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. ΠΡΟΚΟΠΙΟΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ

Προκόπης Β. Παυλόπουλος (Συγγραφέας)

Ο Προκόπης Παυλόπουλος, νομικός, πανεπιστημιακός και πολιτικός, γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1950, οπότε και τελείωσε το Λύκειο. Αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1973 και συνέχισε, σε μεταπτυχιακό επίπεδο, τις σπουδές του στο Παρίσι. Το 1977 αναγορεύθηκε διδάκτωρ (Doctorat d’ Etat) του Πανεπιστημίου Paris II, στο οποίο αργότερα (1986) δίδαξε και ως Επισκέπτης Καθηγητής. Το 1982 διορίσθηκε Εντεταλμένος Υφηγητής στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και, μετά από διαδοχικές κρίσεις στις βαθμίδες του Επίκουρου Καθηγητή και του Αναπληρωτή Καθηγητή, εξελέγη Καθηγητής της ίδιας Σχολής το 1989. Από την πλειάδα των έργων του στον επιστημονικό χώρο ξεχωρίζουν “La directive en droit administratif”, Paris, 1978, “Η συνταγματική κατοχύρωση της αιτήσεως ακυρώσεως: Μια σύγχρονη άποψη του κράτους δικαίου”, 1982, “Μαθήματα διοικητικής επιστήμης”, 1983, “Η αστική ευθύνη του Δημοσίου”, Ι, 1986, ΙΙ, 1989, “Εγγυήσεις του δικαιώματος δικαστικής προστασίας στο ευρωπαϊκό κοινοτικό δίκαιο”, 1993, “Η σύμβαση εκτέλεσης δημόσιου έργου”, 1997 κ.λπ. Στον πολιτικό στίβο, το 1974-1975 διετέλεσε Γραμματέας του πρώτου (προσωρινού) Προέδρου της Δημοκρατίας Μιχαήλ Στασινόπουλου. Μεταξύ 1989-1990 ήταν μέλος της Οικουμενικής Κυβέρνησης Ξ. Ζολώτα, στην οποία μετείχε ως Αναπληρωτής Υπουργός Προεδρίας, αρμόδιος για τα ΜΜΕ και Κυβερνητικός Εκπρόσωπος. Από το 1990 ως το 1995 υπήρξε Διευθυντής του Νομικού Γραφείου της Προεδρίας της Δημοκρατίας επί προεδρίας Κωνσταντίνου Καραμανλή. Μεταξύ 1995 και 1996 άσκησε καθήκοντα Εκπροσώπου Τύπου της Νέας Δημοκρατίας. Το 1996 εξελέγη Βουλευτής Επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας και ως το 2000 άσκησε καθήκοντα Τομεάρχη Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης. Από το 2000 εκλέγεται συνεχώς Βουλευτής Α΄ Αθηνών. Μεταξύ 2000-2004 άσκησε καθήκοντα Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου της Νέας Δημοκρατίας. Και μεταξύ 2004-2009 διετέλεσε Υπουργός Εσωτερικών στις Κυβερνήσεις Κ. Καραμανλή. Το 2015 ανέλαβε έβδομος Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας (από τη μεταπολίτευση το 1974) οπότε και έληξε η θητεία του Κάρολου Παπούλια. Τον Μάρτιο του 2020 τον διαδέχτηκε η Κατερίνα Σακελλαροπούλου.