Μετά τον Ερντογάν τι;

Η Τουρκία του 2013 δεν θυμίζει σε πολλά την Τουρκία της κρίσης του 2002. Ο Σταύρος Λυγερός οδηγεί τον αναγνώστη στους μαιάνδρους του ακήρυχτου πολέμου νεοοθωμανών-κεμαλιστών, που είχε τα πάντα: εκλογικές μάχες, πολιτικές ίντριγκες, δημοψηφίσματα, διαπλοκή του “βαθέος κράτους” με το οργανωμένο έγκλημα, συνωμοσίες, προβοκάτσιες, δολοφονίες, απόπειρες πραξικοπήματος, αμερικανικό “δάκτυλο”, αντικρουόμενες δικαστικές διώξεις, θρησκευτικές αδελφότητες, βαρόνους του χρήματος και σκληρές συγκρούσεις για τον έλεγχο ΜΜΕ. Ο ακήρυκτος αυτός πόλεμος διασυνδέεται με τον 30ετή πραγματικό πόλεμο εναντίον των Κούρδων ανταρτών. Ο αγώνας του PKK διαχώρισε αμετάκλητα την κουρδική ταυτότητα από την τουρκική. Όταν το 1999 συνελήφθη ο Οτσαλάν, οι Τούρκοι πίστεψαν ότι είχαν νικήσει. Σήμερα, ο Ερντογάν διαπραγματεύεται μαζί του πολιτική λύση. Ο Σταύρος Λυγερός φωτίζει τις γεωπολιτικές ανακατατάξεις στην Ανατολική Μεσόγειο, τις οποίες έχει τροφοδοτήσει και η ανακάλυψη ενεργειακών πηγών: το αυτοκρατορικό σύνδρομο της διψασμένης για ενέργεια Τουρκίας, την “Αραβική Άνοιξη”, την ισραηλινή πολιτική, τη μετατροπή της Κυπριακής Δημοκρατίας σε αποικία χρέους και το επικείμενο ξανασερβίρισμα του σχεδίου Ανάν. Υπό αυτό το πρίσμα αναλύει το ζήτημα της ΑΟΖ και το πλέγμα των ελληνοτουρκικών, ανασκευάζοντας κυρίαρχους μύθους (“εξημέρωση του θηρίου” και “καλός ο Ερντογάν, κακοί οι στρατηγοί”). Τον χάρτη της τουρκικής οικονομίας συνθέτει ο Κώστας Μελάς. Με βάση πρωτογενείς στατιστικές αποκωδικοποιεί τα μεγέθη, τη δυναμική και τις αντιφάσεις της. Αυτό που μέχρι τώρα είναι το πλεονέκτημα είναι και η αχίλλειος πτέρνα του τουρκικού μοντέλου. Εάν σταματήσει η εισροή κεφαλαίων, η φούσκα θα σκάσει. Το βιβλίο είναι γραμμένο αρθρωτά, κατά τρόπο που η καθεμία από τις τέσσερις ενότητές του να μπορεί να διαβαστεί αυτόνομα.