Μια μέρα θα γυρίσω

Μεταπολεμική Βαρκελώνη, γεμάτη φαντάσματα. Μια ολόκληρη γειτονιά συζητά και αναμένει την επιστροφή ενός πρώην αντάρτη του ισπανικού εμφυλίου. Στη μία και μοναδική Αλήθεια του καθεστώτος, αντιτάσσεται η συλλογική μνήμη της γειτονιάς. Στις διάφορες εξιστορήσεις της όμως υπάρχουν πολλές εκδοχές για τα ίδια γεγονότα. Όσο περνούν τα χρόνια, η μνήμη σαν άμυνα βγάζει μια συγκεκριμένη αφήγηση, «τα πράγματα μπαίνουν σε τάξη». Η ιστορία του Τζαν Τζουλιβέρτ μοιάζει με παζλ, με τα κομμάτια μοιρασμένα σε διάφορα πρόσωπα, αλλά και με κάποια να έχουν χαθεί. Άλλοι ελπίζουν να αλλάξουν οι ζωές τους προς το καλύτερο, άλλοι φοβούνται ότι θα πρέπει να πληρώσουν παλιούς λογαριασμούς. Με αριστοτεχνική ατμόσφαιρα, με πληθώρα αναφορών στην ιστορία, παίζοντας μεταξύ μνήμης και λήθης και με λεξιλόγιο από το μποξ, ο Χουάν Μαρσέ αποδεικνύει για ακόμη μία φορά γιατί θεωρείται ένας από τους «μεγάλους» της ισπανικής λογοτεχνίας. Χρησιμοποιεί τη δεκαετία του 1960 για να μιλήσει για το παρόν της Ισπανίας. Γραμμένο το 1982, το Μια μέρα θα γυρίσω μιλάει για τη μεταπολίτευση, τους ανοιχτούς λογαριασμούς που έκλεισαν απότομα, για τη λήθη, αλλά και για τους αγώνες για την αποκατάσταση της μνήμης που συνεχίζονται ακόμη και σήμερα.

Juan Marsé (Συγγραφέας)

O Χουάν Μαρσέ (8 Ιανουαρίου 1933 – 19 Ιουλίου 2020), ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς της σύγχρονης ισπανικής λογοτεχνίας, γεννήθηκε στη Βαρκελώνη το 1933, εργάστηκε μέχρι τα είκοσι έξι του σε εργαστήριο χρυσοχοΐας και δημοσίευσε το πρώτο του μυθιστόρημα, “Encerrados con un solo juguete”, το 1960. Στα έργα του, που έχουν μέχρι σήμερα μεταφραστεί σε δεκαεννέα γλώσσες, περιλαμβάνονται τα “Esta cara un luna”, “Ultimas Tardes con Teresa” (βραβείο Biblioteca Breve, 1965), στο οποίο εισάγει για πρώτη φορά το πραγματικό και ηθικό πανόραμα της μεταπολεμικής Βαρκελώνης, που αποτελεί το αφηγηματικό σύμπαν όλων των κατοπινών βιβλίων του, “La oscura historia de la prima Montse”, “Si te dicen que cai”, πρώτο μεγάλο έργο της ωριμότητάς του, που πρωτοκυκλοφόρησε στο Μεξικό, απαγορευμένο στην Ισπανία από τη φρανκική λογοκρισία, “La muchaca de las bragas de oro” (βραβείο Planeta 1978), “Un dia volvere, Ronda del Guinardo” (βραβείο της Πόλης της Βαρκελώνης 1985), “El amante bilingue” και “El Embrujo de Shangai” (“Η μαγεία της Σαγκάης”, Εθνικό Βραβείο Κριτικής 1994), καθώς και πολλές συλλογές διηγημάτων και άρθρων. Για την “Ουρά της Σαύρας” τιμήθηκε για δεύτερη φορά με το Εθνικό Βραβείο Κριτικής καθώς και με το Εθνικό Βραβείο Λογοτεχνίας, αποσπώντας έτσι ταυτόχρονα τις δύο μεγαλύτερες λογοτεχνικές διακρίσεις που απονέμονται στην Ισπανία.

 

Ναταλί Φύτρου (Μεταφραστής)