Μπάρτλεμπυ και Σία

Όλοι μας γνωρίζουμε τους Μπάρτλεμπυ, τους ανθρώπους που με τη στάση τους υιοθετούν μια βαθιά άρνηση του κόσμου. Παίρνουν το όνομά τους από τον γραφιά Μπάρτλεμπυ, εκείνον τον υπάλληλο του διηγήματος του Χέρμαν Μέλβιλ ο οποίος, όταν του ανέθεταν μια δουλειά ή του ζητούσαν να διηγηθεί κάτι από τη ζωή του, απαντούσε: “Θα προτιμούσα να μην το κάνω”. Ο αφηγητής του βιβλίου του Βίλα-Μάτας γράφει ένα ημερολόγιο που είναι συγχρόνως και μια αναφορά στους συγγραφείς εκείνους οι οποίοι σταμάτησαν να γράφουν (τον Ρεμπό, τον Σάλιντζερ, τον Ρούφο κ.ά.), προτιμώντας τη δύναμη και την απόγνωση της σιωπής. Τα ερωτήματα που θα τον κατακλύσουν είναι τα ερωτήματα που όλοι μας, σε κάποια φάση της ζωής μας, καλούμαστε να απαντήσουμε-με ένα ναι ή ένα όχι.

Enrique Vila – Matas (Συγγραφέας)

Ο Ενρίκε Βίλα-Μάτας (Βαρκελώνη, 1948) έχει γράψει ένα αφηγηματικό έργο μεγάλου εύρους που έχει μεταφραστεί σε δώδεκα γλώσσες. Σημαντικότεροι τίτλοι: “Η πολυμαθής δολοφόνος” (1977), “Απάτη” (1984), “Σύντομη ιστορία της φορητής λογοτεχνίας” (1985), “Ένα σπίτι για πάντα” (1988), “Υποδειγματικές αυτοκτονίες” (1991), “Παιδιά χωρίς παιδιά” (1993), “Μακριά από τη Βερακρούς” (1995), “Περίεργος τρόπος ζωής” (1997), “Το κάθετο ταξίδι” (1999), το οποίο τιμήθηκε με το Διεθνές Βραβείο Μυθιστορήματος Ρόμουλο Γκαλιέγος 2001, το πιο έγκυρο βραβείο της Λατινικής Αμερικής, και “Μπάρτλεμπυ και Σία” (2000). Έχει επίσης εκδώσει τρεις συλλογές με τα δημοσιογραφικά του άρθρα και τα λογοτεχνικά του δοκίμια: “Ο πιο αργός ταξιδιώτης” (1992), “Το κοστούμι της Κυριακής” (1995) και “Για να τελειώνουμε με τα στρογγυλά νούμερα” (1997).

 

Αμαλία Καψάλα (Μεταφραστής)

Φωτεινή Τζούλα (Μεταφραστής)

Ελεάνα Τσόκα (Μεταφραστής)

Δανάη Φέρρη (Μεταφραστής)