Νεοελληνικά διηγήματα

Ένας Βιζυηνός παρουσιασμένος στο σύγχρονο ελληνικό κοινό με ό,τι καλύτερο και αντιπροσωπευτικότερο έχει προσφέρει: να κάτι που δε μπορούσε να λείψει από τη σειρά της “Νέας Ελληνικής Βιβλιοθήκης” του “Ερμή” (όπως επανεκδίδεται από το “Βιβλιοπωλείον της Εστίας”). Καλύτερο και αντιπροσωπευτικότερο: ας θυμόμαστε από μιας αρχής (αλλά θα μας δοθεί η ευκαιρία να το ξαναθυμηθούμε πολλές φορές και παρακάτω) πως το διήγημα είναι ο προνομιακός χώρος όπου πραγματοποιείται το ποιοτικό άλμα του Βιζυηνού. Βέβαια, ο πνευματικός άνθρωπος μένει στο βάθος αδιάσπαστος (ακόμη και όταν οδηγείται στη ρήξη του με τον κόσμο και στη διάσπαση της παραφροσύνης), έτσι που χρέος μας είναι, αντί να τον τεμαχίζουμε αυθαίρετα, να συναρμολογούμε τα χίλια κομμάτια της ψυχής του. Υπάρχουν ωστόσο και οι σταθμοί της πορείας, τα ξεκινήματα, οι δισταγμοί, οι πτώσεις και οι κορυφώσεις, με δύο λόγια τα πολλά και ποικίλα στάδια που διανύονται στη διάρκεια μιας ζωής. Κυρίως υπάρχει το έργο: μια δέσμη από πολλαπλά μηνύματα που ακτινοβολούν μέσα από το λόγο, που οργανώνονται σε διάφορους κώδικες, σκορπίζουν ταυτόχρονα γύρω τους και φως και σκοτάδι, διαφοροποιούνται μέσα στο χρόνο και φτάνουν σε μας, τους άμεσους ή έμμεσους δέκτες τους, για ν’ αποκωδικοποιηθούν σύμφωνα με τις δικές μας ανάγκες, επιλογές ή δυνατότητες. […] (από το εισαγωγικό δοκίμιο του Παναγιώτη Μουλλά, καθηγητή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με τίτλο: “Το νεοελληνικό διήγημα και ο Γ. Μ. Βιζυηνός”).