Τι θα μπορούσε να σημαίνει η “διακινδύνευση” για όσους ονομάσθηκαν “διαφωτιστές”; Πρόκειται για το απροσδιόριστο τίμημα της μετάβασης σ’ έναν διαφορετικό τρόπο σκέψης και πρακτικής; Και τι συνιστά αυτή τη “διαφορά” που θα έπρεπε να αποτυπωθεί και να βιωθεί με “διαφορετικό τρόπο”; Ειδικότερα, οι “κίνδυνοι” αφορούν σε ό,τι γίνεται παρελθόν, σε ό,τι απαρτίζει το στίβο του παρόντος και αντίστοιχα σε ό,τι διανοίγεται στο μέλλον; “Κίνδυνος” σημαίνει για τους διαφωτιστές ό,τι απειλεί τη λειτουργία του λόγου, με την υπονόμευση των όρων εκδίπλωσής του; Η δυναμική της “διακινδύνευσης” επιτελείται και στη περίπτωση των εκπροσώπων του Νεοελληνικού Διαφωτισμού ως συνύφανση, στο περίγραμμα ενός ιστορικού “στοιχήματος” ή μιας “διακύβευσης”, επιθυμητού στόχου και αβεβαιότητας ως προς την επίτευξή του με ανυπολόγιστο κάθε φορά τίμημα. Τίποτε δεν χαρίζεται “ακινδύνως” και τούτο το γνωρίζουν οι ριψοκίνδυνοι θεμελιωτές μιας “εποχής διαφωτισμού” που έχουν να αντιμετωπίσουν “πολλά εξωτερικά εμπόδια”, τα οποία “εν μέρει απαγορεύουν και εν μέρει δυσκολεύουν” αυτό το εγχείρημα. […]
Παναγιώτης Χ. Νούτσος (Συγγραφέας)
Ο Παναγιώτης Νούτσος γεννήθηκε στο Ελληνικό Ιωαννίνων το 1948. Σπούδασε στα Πανεπιστήμια Ιωαννίνων και Δυτικού Βερολίνου (Freie και Technische Universitat). Αναγορεύθηκε διδάκτωρ (1979) και υφηγητής (1982) της Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Είναι καθηγητής (1988) της Κοινωνικής και Πολιτικής Φιλοσοφίας στο ίδιο Πανεπιστήμιο, όπου διδάσκει από το 1980. Κατά τη διάρκεια ετήσιας (1987 / 1988) εκπαιδευτικής άδειας εργάσθηκε ερευνητικά, έδωσε διαλέξεις και δίδαξε στα Πανεπιστήμια I, IV και Χ των Παρισίων, ενώ στο πλαίσιο αντίστοιχης άδειας (1994 /1995) εργάσθηκε ερευνητικά στα Πανεπιστήμια RMIT (Μελβούρνη), Pomona College (Λος Άντζελες) και New York University. Κατά τα έτη 1991-1994 ήταν Αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.
