Νεωτερικότητα και ακροδεξιά στα μετακομμουνιστικά Βαλκάνια

…Ένα ιδι­αί­τε­ρο χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό των με­τα­κομ­μου­νι­στι­κών βαλ­κα­νι­κών χω­ρών, όπως η Ρου­μα­νία, η Σερ­βία και η Βουλ­γα­ρία, είναι η πη­γή της νο­μι­μο­ποί­η­σης των ακρο­δε­ξι­ών κομ­μά­των. Επει­δή τα ση­μα­ντι­κό­τε­ρα ακρο­δε­ξιά κόμ­μα­τα αντλούν τη νο­μι­μο­ποί­η­σή τους από την ίδια την κομ­μου­νι­στι­κή πε­ρί­ο­δο, η κομ­μου­νι­στι­κή κλη­ρο­νο­μιά είναι υψί­στης ση­μα­σί­ας για την κα­τα­νό­η­ση των δι­α­στά­σε­ων τό­σο της προ­σφο­ράς όσο και της ζή­τη­σης της υπο­στή­ρι­ξης των ακρο­δε­ξι­ών κομ­μά­των σε αυτές τις χώ­ρες. Όσον αφο­ρά την προ­σφο­ρά, οι «φαι­ο­κόκ­κι­νοι συ­να­σπι­σμοί» που υπο­στη­ρί­ζο­νται από τον εθνι­κι­σμό δι­α­μορ­φώ­νουν το κομ­μα­τι­κό επί­πε­δο. Όσον αφο­ρά τη ζή­τη­ση, το επί­πε­δό της το δι­α­μορ­φώ­νει το «φαι­ο­κόκ­κι­νο» προ­φίλ των ψη­φο­φό­ρων. Αυτή η συ­νερ­γα­σία με­τα­ξύ των δύο άκρων μπο­ρεί να ερ­μη­νευ­θεί ως ανη­συ­χη­τι­κό φαι­νό­με­νο όσον αφο­ρά τις προ­ο­πτι­κές εκ­δη­μο­κρα­τι­σμού. Επι­ση­μαί­νο­ντας ότι δεν πρό­κει­ται για με­μο­νω­μέ­νο φαι­νό­με­νο, ο Πα­πα­σα­ρα­ντό­που­λος κά­νει συ­γκρι­τι­κές ανα­φο­ρές στην Ελ­λά­δα, η οποία επί­σης βί­ω­σε έναν συ­να­σπι­σμό με­τα­ξύ απί­θα­νων συ­ντρό­φων, του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και του ΑΝΕΛ, το 2015, κα­τά τη δι­άρ­κεια της κο­ρύ­φω­σης του ευρω­πα­ϊ­κού λα­ϊ­κι­σμού. Τε­λι­κά, όμως, οι συ­να­σπι­σμοί αυτοί δεν είχαν δι­άρ­κεια. Αντι­θέ­τως, οι «φαι­ο­κόκ­κι­νες» συμ­μα­χί­ες μπο­ρεί να συ­νέ­βα­λαν στην πα­ρακ­μή της ακρο­δε­ξι­άς στα με­τα­κομ­μου­νι­στι­κά Βαλ­κά­νια: ο ανα­χρο­νι­στι­κός χα­ρα­κτή­ρας της ακρο­δε­ξι­άς στις χώ­ρες αυτές και η προ­σκόλ­λη­σή της στο πα­ρελ­θόν κα­τα­δι­κά­ζουν τα ακρο­δε­ξιά κόμ­μα­τα στο πε­ρι­θώ­ριο του πο­λι­τι­κού συ­στή­μα­τος… – Δάφ­νη Χα­λι­κι­ο­πού­λου

Πέτρος Παπασαραντόπουλος (Συγγραφέας)

Ο Πέτρος Παπασαραντόπουλος γεννήθηκε το 1955 στην Καλαμάτα. Χημικός μηχανικός της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου του “Ρήγα Φεραίου” και της συντακτικής επιτροπής του “Θούριου” στη μεταπολίτευση του 1974. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος στις εφημερίδες “Αυγή”, “Εγνατία”, “Θεσσαλονίκη” και στο περιοδικό “Αντί”. Ιδρυτής και διευθυντής του ραδιοφωνικού σταθμού της Θεσσαλονίκης “Ράδιο Παρατηρητής” και του λογοτεχνικού περιοδικού “Παρατηρητής”. Υπεύθυνος εκδόσεων στους εκδοτικούς οίκους “Παρατηρητής” και “Επίκεντρο”. Διευθυντής σύνταξης στο περιοδικό “Balkan Horizons”. Ιδρυτικό μέλος του Κέντρου για τη Δημοκρατία και τη Συμφιλίωση στη Νοτιοανατολική Ευρώπη (CDRSEE) και γενικός γραμματέας της “Ένωσης για τη Δημοκρατία στα Βαλκάνια”.