Νοοπαίγνια

“Συναισθηματικό βαρόμετρο” Κάποτε που θυμώνει ο ουρανός/ στο σπίτι μου ξεχνιέται ο αυγερινός/ στο φως του πλέκω μια χρυσή πλεκτάνη/ -για τον καιρό, το ίδιο που μου κάνει/ μα όταν του Έρωτα άγγελος περνά/ έρημες ξαστεριές με βρίσκουν να/ σέρνω μέχρι τα βάθη των ηπείρων/ το βήμα των μεγάλων αναπήρων… (από τη σελ. 8 του βιβλίου)