Νύχια περλέ

Με μια γλώσσα αιχμηρή, χειρουργική όπως και στα ποιήματά της, η Μαρία Κοπανίτσα ανατέμνει εδώ, χωρίς παραχωρήσεις, μεγάλα και εν μέρει απύθμενα θέματα της ζωής: συμβατικούς και αντισυμβατικούς έρωτες, ασθένειες, πόνο και ηδονή, στιγμές θανάτου, αναμνήσεις, γονείς και οικογενειακές ιστορίες, τους ξένους μέσα στην προσωπική ζωή. Μεταξύ απόγνωσης και ανακοπής, ανατριχίλας και ανακούφισης. Μια σειρά από διαφορετικά κείμενα που συντείνουν ωστόσο σε μια ενιαία αφήγηση, αποδίδουν έναν ολόκληρο βίο μέσα από αναμνήσεις, αισθήσεις, φευγαλέες εντυπώσεις και διαφορετικά επίπεδα εμπειριών, καθώς διαπλέκεται το παρελθόν και το παρόν, το όνειρο, το απωθημένο, το νεκρό και το ζωντανό, το αγαπητό και το μισητό. Οπωσδήποτε μια νέα μορφή λογοτεχνίας, ρεαλιστικής και λυρικής, συγκεκριμένης ή σκόπιμα ασαφούς, που καθιστά τη γραφή αλλά και το χιούμορ μοναδικό εξομολογητικό και θεραπευτικό εργαλείο της εσωτερικής ταραχής, του ανικανοποίητου πόθου, της πιθανής και ενδεχόμενης σωτηρίας. ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΑΠΙΔΑΚΗΣ

Μαρία Κοπανίτσα (Συγγραφέας)

Η Μαρία Κοπανίτσα γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1956. Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο Κέιμπριτζ (Girton College, BA, MA), ζωγραφική στο City and Guilds of London Art School και χαρακτική στο Παρίσι με τους Frélaut και Calvert-Brun.
Το 1982 εξέδωσε το βιβλίο Κυκνάνθρωποι – Ποιήματα και χαρακτικά (εκδ. Εστία) και το 2005 εικονογράφησε τους Ομηρικούς Ύμνους στη Δήμητρα, στον Απόλλωνα (εκδ. το Ροδακιό). Από το 2011 δημοσιεύει ποιήματά της στα περιοδικά Ποιητική και Νέα Εστία. Το 2019 κυκλοφόρησε η πρώτη της ποιητική συλλογή Ίδρωσα να το πω (εκδ. Πόλις) και το 2022 η δεύτερη, Έπεσα στα τέσσερα (εκδ. Πόλις).

(Πηγή: “Εκδόσεις Ποταμός”, 2024)