Ξεπερνώντας τον πανικό

Πάρα πολλοί άνθρωποι παρουσιάζουν αγχώδεις διαταραχές· σε μερικές περιπτώσεις μάλιστα εκδηλώνουν επεισόδια ξαφνικού και έντονου άγχους, τις επονομαζόμενες “κρίσεις πανικού”. Oι κρίσεις πανικού μπορεί να οφείλονται σε γενετική προδιάθεση ή σε εμπειρίες που είχε το άτομο τα πρώτα χρόνια της ζωής του· μπορεί ακόμη να είναι αντίδραση σε σοβαρά γεγονότα που παρουσιάζονται στη ζωή. Kάποιοι από τους ανθρώπους φθάνουν μέχρι το κατώφλι του ειδικού ζητώντας βοήθεια. Oι περισσότεροι είτε υποφέρουν σιωπηλά κρατώντας τα προβλήματά τους κρυφά για πολλά χρόνια, είτε στην προσπάθειά τους να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα βρίσκουν διέξοδο στην κατανάλωση αλκοόλ ή στα ναρκωτικά. Aλλά τις περισσότερες φορές η κατάλληλη βοήθεια δεν έρχεται παρά τις αναζητήσεις τους. Σε αυτά ακριβώς απαντά το συγκεκριμένο εγχειρίδιο αυτοβοήθειας, το οποίο αποσκοπεί να βοηθήσει τους ανθρώπους να διαχειριστούν μόνοι τους τα προβλήματα που τους οδήγησαν στις κρίσεις πανικού ή τα προβλήματα που προέκυψαν εξαιτίας τους. O στόχος του βιβλίου είναι διπλός: πρώτον, να βοηθήσει τον αναγνώστη να κατανοήσει καλύτερα τη διαταραχή πανικού· δεύτερον, μέσα από την παρουσίαση των γνωστιακών-συμπεριφοριστικών τεχνικών να διδάξει στους ανθρώπους δεξιότητες αντιμετώπισης και πρόληψης των κρίσεων πανικού και της συνδεόμενης με αυτές αγοραφοβίας. Tα εγχειρίδια αυτοβοήθειας είναι πρακτικοί, βήμα-προς-βήμα οδηγοί αντιμετώπισης ψυχολογικών προβλημάτων, και μπορούν να προσφέρουν στους ανθρώπους μια διέξοδο προς τη θεραπεία και ένα καλύτερο μέλλον.

Derrick Silove (Συγγραφέας)

 

Vijaya Manicavasagar (Συγγραφέας)

 

Νίκος Βουλαλάς (Μεταφραστής)

 

Θωμάς Καλπάκογλου (Επιμέλεια)

Ο Θωμάς Καλπάκογλου είναι πτυχιούχος ψυχολογίας και πληροφορικής του πανεπιστημίου Keele (Μ. Βρετανία) με ειδίκευση στην κλινική ψυχολογία. Εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή στην Ιατρική Σχολή του πανεπιστημίου Manchester (Μ. Βρετανία), με αντικείμενο κλινικής έρευνας τη γνωσιακή-συμπεριφοριστική θεραπεία ομάδων στη γενικευμένη διαταραχή άγχους και διαταραχή πανικού. Συμμετέχει στο Ινστιτούτο Έρευνας & Θεραπείας της Συμπεριφοράς ως μέλος του διοικητικού συμβουλίου, εκπαιδευτής και επόπτης. Είναι μέλος του British Psychological Society και της Ελληνικής Ψυχολογικής Εταιρείας (ΕΛΨΕ). Είναι μέλος και εκπροσωπεί την Ελληνική Εταιρεία Έρευνας της Συμπεριφοράς στη European Association for Behavioural and Cognitive Psychotherapies (EABCT). Τον Σεπτέμβριο 2007 εκλέχθηκε στο διοικητικό συμβούλιο της EABCT, υπεύθυνος εκπαίδευσης και πιστοποίησης. Διδάσκει στον Τομέα Ψυχολογίας της Φιλοσοφικής σχολής του πανεπιστημίου Αθηνών ως επιστημονικός συνεργάτης. Έχει εργασθεί στο νοσοκομείο Birch Hill, Rochdale, (Μ. Βρετανία), ως διευθυντής στο Κέντρο Ζωής και Έμπνευσης, και στο Κέντρο Ψυχοκοινωνικής Υποστήριξης Δήμου Αμαρουσίου. Έχει συνεργαστεί με το Συμβουλευτικό Κέντρο Φοιτητών του πανεπιστημίου Αθηνών και τη Νοσηλευτική Σχολή Αθηνών. Έχει συμμετάσχει ως εκπαιδευτής σε εκπαιδευτικά προγράμματα του Ε.Π.Ι.Ψ.Υ., του κέντρου βρεφών “Μητέρα”, του ψυχιατρικού τμήματος του νοσοκομείου Ο Ευαγγελισμός και του πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει συμμετάσχει με επιστημονικές ανακοινώσεις σε συνέδρια του εσωτερικού και εξωτερικού.

 

Αναστασία Καλαντζή – Αζίζι (Υπεύθυνος Σειράς)

Η Αναστασία Καλαντζή – Αζίζι είναι καθηγήτρια Κλινικής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Διευθύντρια του Εργαστηρίου Ψυχολογικής Συμβουλευτικής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Διευθύντρια του Μεταπτυχιακού προγράμματος ειδίκευσης στην Κλινική Ψυχολογία του Πανεπιστημίου Αθηνών. Επιστημονική Υπεύθυνη του Ινστιτούτου Έρευνας και Θεραπείας της Συμπεριφοράς και του Κύκλου Ευαισθητοποίησης στην Γνωσιακή – Συμπεριφοριστική Θεραπεία. Σπούδασε Ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης και το 1972 ολοκλήρωσε τη διατριβή της στο ίδιο Πανεπιστήμιο με θέμα “Το πρόβλημα του παιδιού στο Νοσοκομείο”. Ειδικεύθηκε στη Γνωσιακή – Συμπεριφοριστική Ψυχοθεραπεία στην Ψυχιατρική Κλινική του Πανεπιστημίου της Βιέννης ως κρατική υπότροφος και διατέλεσε για πέντε χρόνια Ψυχολόγος πλήρους απασχόλησης στην Ψυχολογική Υπηρεσία του Δήμου (και ομοσπονδιακού κρατιδίου) της Βιέννης. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1977 και εργάστηκε ιδιωτικά ως Κλινική Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια. Το 1981 διορίστηκε Επιμελήτρια του Εργαστηρίου Πειραματικής Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και το 1997 εκλέχθηκε Καθηγήτρια Κλινικής Ψυχολογίας. Είναι Επιστημονική Υπεύθυνη του Ινστιτούτου Έρευνας και Θεραπείας της Συμπεριφοράς και του Κύκλου Ευαισθητοποίησης στην Γνωσιακή – Συμπεριφοριστική Θεραπεία, Αντιπρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Έρευνας της Συμπεριφοράς, Αντιπρόεδρος της Εταιρείας Ψυχικής Υγείας Παιδιών και Εφήβων, Μέλος ΔΣ της Επιστημονικής Ένωσης Νέα Παιδεία, Διδάσκουσα – Θεραπεύτρια και Επόπτρια της Αυστριακής Εταιρείας Θεραπείας της Συμπεριφοράς, Ιδρυτικό Μέλος και Εθνικός Αντιπρόσωπος της Ελλάδας στη FEDORA-Psyche και Διευθύντρια του Εργαστηρίου Ψυχολογικής Συμβουλευτικής του Πανεπιστημίου Αθηνών και του Μεταπτυχιακού προγράμματος ειδίκευσης στην κλινική Ψυχολογία του Πανεπιστημίου Αθηνών.