Οι ανώνυμοι

Οι Ανώνυμοι έχουν τιμηθεί με το Μεγάλο Βραβείο Αστυνομικής Λογοτεχνίας, το Βραβείο Αστυνομικού Μυθιστορήματος Landerneau και το Βραβείο Ιστορικού Νουάρ των «Rendez-vous de l’Histoire». Μια γαλλική πόλη (το όνομά της δεν θα το μάθουμε ποτέ), τη δεκαετία του ’70. Εδώ καταφεύγει ο αρχιεπιθεωρητής Σνεντέρ, γυρίζοντας την πλάτη στην υπόσχεση μιας λαμπρής καριέρας στο Παρίσι, καθώς δεν μπορεί να γλιτώσει από τα φαντάσματα του Πολέμου της Αλγερίας – μια εμπειρία για την οποία δεν μιλά ποτέ, αλλά που είναι διαρκώς και οδυνηρά παρούσα. Δεν θ’ αργήσει να βρεθεί αντιμέτωπος με μια σοβαρή υπόθεση: η Μπετύ, κόρη ενός χαμηλόβαθμου σιδηροδρομικού υπαλλήλου, δεν γύρισε σπίτι. Ο πατέρας της πιστεύει ότι είναι νεκρή και αποδεικνύεται πως έχει δίκιο. Οι έρευνες αρχίζουν και, ενώ άλλες υποθέσεις έρχονται να απασχολήσουν την ομάδα του Σνεντέρ, αυτή η δολοφονία τον στοιχειώνει. Ο Σνεντέρ δεν αποδέχεται τον θάνατο. Πόσο μάλλον τον θάνατο μιας δεκαπεντάχρονης… Καραδοκούν, όμως, πολλές παγίδες. Ο διακριτικός όσο και πανίσχυρος άνθρωπος που ελέγχει την πόλη, ένας παλιός γνώριμος του Σνεντέρ, μια περίεργη και δυνατή σχέση. Μια ικανή και φιλόδοξη δημοσιογράφος. Αστυνομικοί διεφθαρμένοι, τραμπούκοι που κυνηγούν τους Άραβες και τους άστεγους, καριερίστες που διατηρούν αιμομικτικές σχέσεις με την πολιτική εξουσία, τα ΜΜΕ, τους λειτουργούς της Δικαιοσύνης. Ο Παγκάν περιγράφει με ακρίβεια την καθημερινότητα στα αστυνομικά τμήματα. Αναλύει με οξυδέρκεια την κοινωνική κατάσταση της εποχής, το κοντράστ ανάμεσα στην οικονομική ευημερία και την περιθωριοποίηση πολλών κοινωνικών ομάδων, το χάσμα ανάμεσα στο όνειρο της επιτυχίας και όλους εκείνους που δεν μπορούν να το ακολουθήσουν, τους αδύναμους, τους ευάλωτους, τους ταπεινούς. Σκιαγραφεί με ιδιαίτερη δύναμη τους χαρακτήρες των ανθρώπων, των μικροπαραβατών, των έντιμων αστυνομικών –γιατί υπάρχουν κι αυτοί–, των θαμώνων των μπαρ, των γυναικών που ελκύονται από τον κλειστό αλλά γοητευτικό Σνεντέρ. Στο τέλος, κάποιοι κακοί τιμωρούνται, αλλά το κακό παραμένει, ζοφερό, αδυσώπητο και κυρίαρχο. * * * Αυτό που έχει σημασία για τον Παγκάν είναι η επιλογή των λέξεων, η ατμόσφαιρα που δημιουργείται όταν διαβάζουμε τις περιγραφές του. Γνωρίζει πώς να σκιαγραφεί πολύπλοκους χαρακτήρες, ασυμβίβαστες γυναίκες και άθλιους τυραννίσκους στη Γαλλία της δεκαετίας του ’70. Εκπληκτικό μυθιστόρημα. Nathalie Alonzo, βιβλιοπώλισσα, μέλος της κριτικής επιτροπής του Βραβείου Αστυνομικού Μυθιστορήματος Landerneau. Ο Παγκάν είναι, για το νουάρ μυθιστόρημα, ό,τι ο Μελβίλ για το φιλμ νουάρ: το απόλυτο σημείο αναφοράς, ένας κλασικός δημιουργός που το άστρο του δεν σβήνει ποτέ. Le Figaro εν διαβάζουμε τα βιβλία του Παγκάν: προσηλώνουμε το βλέμμα μας σ’ αυτά, όπως σ’ έναν πίνακα ή ένα τοπίο. Παρακολουθούμε τη στάση των σωμάτων, την εξάντλησή τους ή τον συσχετισμό δυνάμεων που αποτυπώνουν. Προσέχουμε το παιχνίδι των βλεμμάτων. Παρατηρούμε τις αποχρώσεις του φωτός. Τα μυθιστορήματα του Παγκάν δεν παίζουν με το σασπένς. Είναι ατμοσφαιρικά. Τα συναισθήματα σχηματίζουν μια άλω όπου η διαύγεια λύνει τα μάγια της μελαγχολίας. Le Monde Είναι τόσο ωραίο όσο οι αστραπές που διαπερνούν τον σκοτεινό ουρανό. Lire Μυθιστόρημα ζοφερό και αστραποβόλο συνάμα, χάρη στη μαγεία ενός μοναδικού ύφους και μιας συγκινητικής γραφής. Midi Libre Μπαρ γεμάτα καπνούς, εστιατόρια στα οποία συχνάζουν οι προνομιούχοι μιας επαρχιακής πόλης της Γαλλίας του ’70, ένας διάχυτος και απολύτως απενοχοποιημένος ρατσισμός. Ο ήρωας, ένας μελαγχολικός σαμουράι, αλλά επίσης οι μπάτσοι, από τον γελοίο καριερίστα ή τον βάναυσο ένστολο ώς εκείνον που κάνει σωστά τη δουλειά του, και οι αποκλεισμένοι, εκείνοι που δεν έχουν φωνή, που οι προνομιούχοι τούς περιφρονούν ή τους μισούν, τους αγνοούν ή τους τσακίζουν. Υπέροχα πορτρέτα, δοσμένα με ενσυναίσθηση, αξιοπρέπεια και τρυφερότητα, χωρίς φτηνούς συναισθηματισμούς. Actualités du noir

Hugues Pagan (Συγγραφέας)

 

Γιάννης Καυκιάς (Μεταφραστής)