Οι απαρηγόρητοι

Αυτή είναι σαν τη μουσική. Μια παρηγοριά. Μια υπέροχη παρηγοριά. Δε ζητάω άλλο τώρα. Μια παρηγοριά. Ο Ράιντερ, ένας διάσημος πιανίστας, φτάνει σε μια πόλη της Κεντρικής Ευρώπης την οποία δεν μπορεί ν’ αναγνωρίσει, για να δώσει μια συναυλία την οποία δεν μπορεί να θυμηθεί πότε τη συμφώνησε. Καθώς όμως περιπλανιέται σε ένα σκηνικό πότε απόκοσμο και πότε κωμικό –αλλά πάντοτε παράξενα ρευστό, σαν σε όνειρο–, αργά αλλά σταθερά συνειδητοποιεί πως αυτή είναι η σημαντικότερη εμφάνιση της ζωής του. Οι απαρηγόρητοι είναι ταυτόχρονα ένα καθηλωτικό ψυχολογικό μυστήριο, μια δηκτική σάτιρα της λατρείας των τεχνών, αλλά και μια διεισδυτική σπουδή στον χαρακτήρα ενός ανθρώπου του οποίου η δημόσια ζωή ξέφυγε εντελώς από τον έλεγχό του. Κυρίως, ωστόσο, είναι άλλη μια αριστοτεχνικά γραμμένη ιστορία από τον βραβευμένο με Νομπέλ Καζούο Ισιγκούρο, παράξενη, ανησυχαστική, που πάλλεται από τις απηχήσεις του πνεύματος και της ανθρωπιάς του.

Kazuo Ishiguro (Συγγραφέας)

Ο Καζούο Ισιγκούρο γεννήθηκε στο Ναγκασάκι της Ιαπωνίας το 1954, αλλά σε ηλικία πέντε ετών ήρθε με την οικογένειά του στη Βρετανία. Με το πρώτο του μυθιστόρημα “A Pale View of Hills” (1982, ελλ. έκδ. “Χλομή θέα των λόφων”, Λιβάνης 1984), κέρδισε το βραβείο Winifred Holtby. Το δεύτερο μυθιστόρημά του “An Artist of the Floating World” (1986, ελλ. έκδ. “Ένας καλλιτέχνης του ρευστού κόσμου”, Εστία 1990), βραβεύτηκε με τα βραβεία Whitbread και Scanno, στην Ιταλία, ενώ ήταν επίσης υποψήφιο για το βραβείο Booker. Το 1989, με το επόμενο μυθιστόρημά του “The Remains of the Day” (ελλ. έκδ. “Τ΄ απομεινάρια μιας μέρας”, μτφρ. Γ. Κοβαλένκο, Καστανιώτης 1993/2005, μτφρ. Α. Μαντόγλου, Ψυχογιός 2017), κέρδισε το βραβείο Booker και έγινε διάσημος σ΄όλο τον κόσμο: το βιβλίο του μεταφράστηκε σε 24 γλώσσες και θεωρείται σήμερα ένα από τα σημαντικότερα μεταπολεμικά μυθιστορήματα στην αγγλική γλώσσα, ενώ η ομότιτλη ταινία του Τζέιμς Άιβορι, που ήταν υποψήφια για οκτώ βραβεία Όσκαρ, έγινε επίσης παγκόσμια επιτυχία. Το επόμενο μυθιστόρημά του “The Unconsoled”, 1995 (ελλ. έκδ. “Ο απαρηγόρητος”, Καστανιώτης, 1997), τιμήθηκε με το βραβείο Cheltenham. Το 1995 του απονεμήθηκε ο τίτλος Officer of the Order of the British Empire/OBE, και το 1998 χρίστηκε από το Γαλλικό κράτος Ιππότης των Τεχνών και των Γραμμάτων. Το μυθιστόρημά του “When we Were Orphans”, 2000 (ελλ. έκδ. “Τότε που ήμασταν ορφανοί”, Καστανιώτης, 2001) ήταν κι αυτό υποψήφιο για το βραβείο Booker. Ακολούθησαν το μυθιστόρημα “Never Let me Go”, 2005 (ελλ. έκδ. “Μη μ΄ αφήσεις ποτέ”, Καστανιώτης 2005), που συμπεριλήφθηκε από το “Time” στον κατάλογο με τα 100 σημαντικότερα μυθιστορήματα στην αγγλική γλώσσα από το 1923, η συλλογή διηγημάτων “Nocturnes: Five Stories of Music and Nightfall”, 2009 (ελλ. έκδ. “Νυχτερινά”, Καστανιώτης 2009), και το μυθιστόρημα “The Buried Giant”, 2015 (ελλ. έκδ. “Ο θαμμένος γίγαντας”, Ψυχογιός 2015). Το 2017 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας επειδή, σύμφωνα με την ανακοίνωση της Σουηδικής Ακαδημίας “αποκάλυψε στα μεγάλης λογοτεχνικής δύναμης μυθιστορήματά του την άβυσσο κάτω από την ψευδαίσθησή μας ότι είμαστε συνδεδεμένοι με τον κόσμο”.

 

Αργυρώ Μαντόγλου (Μεταφραστής)

Η Αργυρώ Μαντόγλου σπούδασε Αγγλική Λογοτεχνία, Φιλοσοφία και Κριτική Θεωρία στην Αγγλία. Κείμενά της και κριτικά σημειώματα έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες. Συνεργάζεται με το ένθετο “Βιβλιοθήκη” της “Ελευθεροτυπίας”. Το “Βλέφαρα με τατουάζ” είναι το δεύτερο μυθιστόρημά της μετά από δύο ποιητικές συλλογές και έναν αριθμό μεταφράσεων. Έργα της: “Κατήχηση της Άνοιξης” (Γκοβόστης, 1992). “Γενέθλια βροχή” (Δελφίνι, 1995). “Βιρτζίνια Γουλφ cafe” (Aπόπειρα, 1999). “Βλέφαρα με τατουάζ” (Πατάκης, 2001) κ.ά.