Οι γυναίκες της Κυριακής

Λίγο μετά το τέλος του πολέμου και ενώ ο έλεγχος της εξουσίας ήταν το πάθος των ισχυρών, οι απλοί άνθρωποι, αν και γιόρταζαν τηv απελευθέρωση, κρατούνταν υποταγμένοι σε αποφάσεις αλλοεθνών, που ύφαιναν τη μελλοντική τους ανελευθερία… Σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς, όπου οι φωνές για ειρήvn και δικαιοσύνn χαμήλωναν τα σύννεφα, η Μέλπω με τον Ριτς αγάπnσαν και ερωτεύτηκαν ό,τι τους έλειπε. Ο ένας μέσα από τα μάτια του άλλου. Ο Ριτς έφτασε στηv ερειπωμένn γειτονιά της μαζί με τηv αμερικανική βοήθεια, αρχισχεδιαστής στρατιωτικών αεροδρομίων, και n Μέλπω, με μια σπάνια ομορφιά κι ένα αλύγιστο πείσμα, προσπάθnσε να αλλάξει τη σκοπιμότητα εκείνων των καιρών, που τους πλάκωνε σαν τη σκιά της καταιγίδας. “Ο κόσμος δεν είναι μόνο όσα ξέρουμε”, της έγραφε, “και n ζωή δεν μπορεί να σ’ τα δώσει όλα. Μα εγώ πήρα τα περισσότερα, γιατί είχα τηv τύχη να σε γνωρίσω”. Κι έγραφε για τη Μέλπω και τηv Ελλάδα σαν να ‘ταν ένα.. Ένα, όπως και όλα που, φανερωμένα στον ορίζοντα, αναζητούσαν το καθένα τον ήσκιο ή την ελπίδα του…

Πάρις Σταμέλος (Συγγραφέας)

Ο Πάρις Σταμέλος γεννήθηκε στη Χαλκίδα το 1945. Σπούδασε Γεωλογία και Φυσικές Επιστήμες στα Πανεπιστήμια της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Εργάστηκε ως επιμελητής στο Τμήμα Ορυκτολογίας-Πετρολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και συμμετείχε σε ερευνητικά προγράμματα στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ της Αγγλίας και στο Παλαιοντολογικό Μουσείο Αθηνών. Δίδαξε ως καθηγητής στη Μέση Εκπαίδευση και αποσπάστηκε σε σχολείο ελληνοπαίδων στη Στουτγάρδη της Γερμανίας. Υπήρξε ανταποκριτής στην Greek Tribune του Σικάγου και άρθρα του έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικά και ξένα περιοδικά και εφημερίδες. Το πρώτο του μυθιστόρημα “Οι μικροί παράδεισοι” τιμήθηκε με το βραβείο Μυθιστορίας από την Ελληνική Εταιρεία Χριστιανικών Γραμμάτων.