Οι νύφες του Ιονίου

Κέρκυρα, 1822. Ο νεαρός Βρετανός αξιωματικός Όττο Άιβς διακινδυνεύει τον ρόλο του ως κατασκόπου του σερ Τσαρλς Νάπιερ κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης κλέβοντας την πρωτότοκη κόρη του Κερκυραίου κόντε Διαμαντή, την εικοσάχρονη Μαγδαληνή. Την είδε για πρώτη φορά στον γάμο της επτάχρονης αδελφής της, της Αντζέλικας… Όταν η μικρή Αντζέλικα χηρεύει εξαιτίας του Όττο, οι ζωές των δύο γυναικών μπαίνουν σε κίνδυνο. Μακριά από τον πολιτισμό των κλειστών παραθύρων στα Επτάνησα, όπου είχαν ζήσει μέχρι τότε, οι δύο αδελφές, η Μαγδαληνή κι η Αντζέλικα, θα έρθουν στον μακρινό Καναδά αντιμέτωπες με έναν νέο κόσμο, όπου θα πρέπει να επιβιώσουν ακόμη και μόνες τους. Κι όταν ο έρωτας ξαναβρεθεί μπροστά τους, οι κανόνες θα πρέπει να παραβιαστούν για άλλη μια φορά… “Κοντεύουν διακόσια χρόνια, σύµφωνα µε τον τοπικό θρύλο, που ένας αµαξάς ερωτεύτηκε µια γυναίκα ευγενικής καταγωγής. Αυτό δε συνέβη σε κάποιο µυθικό βασίλειο ή σ’ ένα απόκρηµνο παλάτι µιας αρχαίας χώρας, κρυµµένο µέσα στα σύννεφα, όπου υπάρχουν αµέτρητες -σαν τους κόκκους της άµµου- παρόµοιες ιστορίες, αλλά όλα άρχισαν σ’ ένα υπέροχο ελληνικό νησί, όπου οι άντρες κορδώνονταν σαν τους ήρωες των βιβλίων και οι περισσότερες γυναίκες ζούσαν περιορισµένες σαν τη Ραπουνζέλ του παραµυθιού, αλλά χωρίς τον πρίγκιπα που θα τις σώσει”. “Η νύφη είναι εφτά χρονών κι η αναμμένη λαμπάδα που κρατάει μπροστά της πολύ βαριά για τα χεράκια της. Η φλόγα τρεμοσβήνει έντονα κι αντανακλάται στα παιδικά μάτια που είναι καρφωμένα στη λαμπάδα, επισκιάζοντας τον κυματισμό της χρυσής και μαργαριταρένιας διακόσμησης των μαλλιών της, τους κρίκους των χρυσών σκουλαρικιών της, το χρυσοκέντημα του γιλέκου της. Δίπλα της, βαδίζει ο μεγαλύτερος αδελφός της”.