Οι πολεμιστές του Θεού

Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος. Βασιλιάς της Αγγλίας, αλλά με τη Γαλλία να κυλάει στις φλέβες του και να ζεσταίνει την καρδιά του. Σκληροτράχηλος πολεμιστής, άτεγκτος ηγεμόνας, θαρραλέος, οξυδερκής, καλλιεργημένος και, όπου επέλεγε, αβρός. Σαλαντίν. Ο σουλτάνος που κατόρθωσε να ενώσει τους μουσουλμάνους α��ό την Αίγυπτο έως τον Ευφράτη. Ο ισχυρός ηγέτης που ανακατέλαβε την Ιερουσαλήμ. Πιστός δούλος του Αλλάχ, αποτελεσματικός μαχητής, διορατικός, ικανός διαπραγματευτής, δίκαιος, μεγάθυμος, ευφυής. Οι δύο αυτές σημαντικές προσωπικότητες ήρθαν αντιμέτωπες κατά την Τρίτη Σταυροφορία (1189-1192), επιδιώκοντας -ο ένας για τη Δύση και ο άλλος για την Ανατολή- τον έλεγχο της Μέσης Ανατολής, τα παράκτια οχυρά και προπάντων, την Ιερή Πόλη. Ήταν αντίπαλοι· ωστόσο, τους ένωνε αμοιβαία εκτίμηση και σεβασμός. Βρέθηκαν, συγχρόνως, στα ίδια εδάφη αλλά δε συναντήθηκαν ποτέ. Στους σύγχρονους τους ενέπνεαν δέος· στους λαϊκούς βάρδους, τραγούδια για τα έργα και τα πάθη τους. Η Ιστορία επιφύλαξε γι’ αυτούς τους Πολεμιστές του Θεού σελίδες λαμπρές, γεμάτες διθυράμβους.