Οι σαλτιμπάγκοι

1836. Η Αθήνα, ένα χωριό οχτώ χιλιάδων κατοίκων, έχει γίνει πρωτεύουσα της Ελλάδας. Έρχονται από το Ναύπλιο ο βασιλιάς Όθων, η κυβέρνηση, εκατοντάδες υπάλληλοι και Βαυαροί στρατιώτες. Συνωστίζονται Έλληνες από κάθε γωνιά της Ελλάδας και της διασποράς, Ιταλοί επαγγελματίες, Άγγλοι, Γάλλοι και Ρώσοι διπλωμάτες, Βαυαροί κυβερνήτες και κάθε λογής σαλτιμπάγκοι. Ανάμεσα στους νεοφερμένους, ο Θάνος Σκοντζόπουλος, Έλληνας της διασποράς και Φιλικός. Με τη συμπαράσταση του μεγάλου του έρωτα, της δούκισσας ντε Μπρολί, δημιουργεί το πρώτο θέατρο της σύγχρονης Αθήνας, παίζοντας πατριωτικά έργα. Η υποδοχή των Αθηναίων είναι εκρηκτική: συγκινούνται, εκστασιάζονται, οργίζονται και φτάνουν να πυροβολούν τους αντιπαθείς ήρωες. Η δράση αυτού του θεάτρου όμως δεν αρέσει στην εξουσία… Ο ρυθμός της αφήγησης είναι γρήγορος, με πολλά απρόοπτα και ξαφνικές αλλαγές της δράσης και των χώρων: Απ’ το σαλόνι του ξενοδοχείου “Ευρώπη” βρισκόμαστε στη φυλακή, από τη σκηνή του θεάτρου στις απότομες πλαγιές και στα βυζαντινά μοναστήρια του Παρνασσού, απ’ το επιβλητικό κάστρο του Ναυπλίου στο ανάκτορο του Όθωνα, απ’ τα λασπωμένα δρομάκια της Αθήνας στα παλάτια του Μονάχου και του Όλντεμπουργκ. Όλα αυτά συνθέτουν μια ατμόσφαιρα που πολλές φορές θυμίζει γουέστερν, στην εγγύς Ανατολή βέβαια.