Ο ήρωας

Ο Μπαλτάσαρ Γκρασιάν (1601-1658), ο αποκαλούμενος Νίτσε της Ισπανίας, δεν έχει πάψει να απασχολεί την επικαιρότητα. Μοναχός του τάγματος των Ιησουϊτών, εμπνευσμένος ιεροκήρυκας, πολεμιστής, είναι ο συγγραφέας του “El Criticon”, του ογκωδέστερου συμβολικού μυθιστορήματος στην ιστορία της ευρωπαϊκής γραμματείας. Είναι επίσης συγγραφέας σύντομων κειμένων που περιγράφουν υποδειγματικούς ανθρώπινους χαρακτήρες, όπως ο Ήρωας, ο Πολιτικός, ο Καλός Καγαθός, εκπροσώπους μιας πνευματικής αριστοκρατίας, ικανούς να υπερβαίνουν μεν το μέτρο, γνωρίζοντας όμως τα όριά τους. Οι απόψεις και οι ιδέες του, αν και είχαν την υποστήριξη προνομιούχων φίλων και προστατών του, συνάντησαν την αντίδραση των προϊσταμένων του στο τάγμα των Ιησουϊτών. Λέγεται ότι, προς τιμωρία του, το τάγμα δεν τον φυλάκισε απλώς, αλλά του πήρε και την πένα του ώστε να μην έχει τρόπο να συνεχίσει να γράφει. Λίγο αργότερα τον αποκατέστησε, όσο χρειαζόταν για να πεθάνει έξω από τη φυλακή.

Baltasar Gracian (Συγγραφέας)

Ο Μπαλτάσαρ Γκρασιάν γεννήθηκε το 1601 και σε ηλικία δεκαοκτώ ετών έγινε δεκτός στο Τάγμα των Ιησουιτών. Μετά από εξαετή περίοδο δοκιμασιών, έλαβε τον τίτλο του ιερωμένου και άσκησε καθήκοντα καθηγητή Φιλοσοφίας στο πανεπιστήμιο της Γανδία, αλλά και ιεροκήρυκα και εξομολογητή στη Μαδρίτη. Συγγραφέας σύντομων εγχειριδίων πολιτικής συμπεριφοράς και έκφρασης, περιγραφής ιδανικών μορφών, αλλά και προσωπικών επιλογών (όπως το “Χρησμολόγιο και Τέχνη της Φρόνησης”), έχει υπογράψει το μακροσκελέστερο στην ιστορία του ευρωπαϊκού πολιτισμού συμβολικό μυθιστόρημα (“El Criticon”). Πέθανε το 1658, λίγους μήνες μετά την αποφυλάκισή του: είχε καταδικαστεί για την τόλμη της σκέψης του.

 

 

 

 

Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής (Μεταφραστής)

Ο Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής γεννήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1940 στη Χαλκίδα. Ο πατέρας του, ενεργό μέλος της Εθνικής Αντίστασης, εκτελέστηκε τον Απρίλιο του 1944. Αποφοίτησε από το Βαρβάκειο (1958), πέτυχε στις εισαγωγικές εξετάσεις για την Ανωτάτη Εμπορική (1958), αλλά δεν ολοκλήρωσε, εξαιτίας οικονομικών δυσκολιών, τις σπουδές του εκεί. Έγινε δεκτός στο Προπαιδευτικό Έτος της Σορβόννης και, μετά από εξετάσεις, εγγράφηκε στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης, όπου ολοκλήρωσε πτυχιακές σπουδές φιλολογίας και ιστορίας (1968). Το 1993, έγινε δεκτός στο Πανεπιστήμιο του Μονπελιέ Paul Valery (Montpellier III), όπου έλαβε μεταπτυχιακό δίπλωμα στα κλασσικά γράμματα (1995) και διδακτορικό δίπλωμα (1997, έδρα Αδαμάντιος Κοραής) για τη διατριβή του “Οι φιλόσοφοι της ελληνικής Αρχαιότητας και οι πηγές τους στα Δοκίμια του Μισέλ ντε Μονταίνι”. Εμφανίστηκε στα γράμματα το 1962. Έχει δημοσιεύσει μυθιστορήματα, νουβέλες και συλλογές διηγημάτων. Το 1995 αποκήρυξε ένα μέρος του συγγραφικού του έργου και επανεπιμελήθηκε τα μυθιστορήματα: “Σχόλια σχετικά με την περίπτωση”, “Στα ίχνη της παράστασης”, “Προς Οφρύνιο”, “Το άγαλμα”, “Το μήνυμα”, “Η πρόσοψη”. Οι έξι αυτοί τίτλοι συγκροτούν την ενότητα “Εξάμετρον”. Το δοκιμιακό έργο του αναφέρεται σε σύγχρονα προβλήματα, όπως η πολιτική του τρόμου στον 20ο αιώνα (“Ο Φεβρουάριος αιών”), η εξέλιξη της λογοτεχνίας από την Αναγέννηση ως τις μέρες μας (“Παραμύθι της λογοτεχνίας”), οι αλλαγές που κομίζει η τεχνολογία στην αντίληψη της προσωπικής και συλλογικής ιστορικής μνήμης (“Μνήμη και μνήμη”, “Εκτός πλαισίου”), η αντιμετώπιση του ερωτήματος τι; ως υποχρέωσης του σκέπτεσθαι (“Λόγος ερειπίων”). Οι μεταφράσεις του, από τα γαλλικά και ισπανικά, φέρνουν για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό τα πλήρη και σχολιασμένα κείμενα του Μισέλ ντε Μονταίνι (“Δοκίμια”), του Φρανσουά Ραμπελαί (“Γαργαντούας και Πανταγκρυέλ”), του Ισπανού ιερωμένου και στοχαστή Μπαλτάσαρ Γκρασιάν (“Χρησμολόγιο και τέχνη της φρόνησης”, “Ο ήρωας”), του Πορτογάλου ποιητή Φερνάντο Πεσσόα (“Τα ποιήματα του Αλμπέρτο Καγιέιρο”), του Μεξικανού πεζογράφου Χουάν Ρούλφο (“Η πεδιάδα στις φλόγες”). Επιπλέον, μετέφρασε για το Θέατρο Τέχνης- Κάρολος Κουν το έργο του Ραμόν Μαρία δελ Βάγιε Ινκλάν “Θεϊκά λόγια”, το οποίο ανέβηκε στη σκηνή της οδού Φρυνίχου. Είναι ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων, Ιππότης της Τάξης Τεχνών και Γραμμάτων της Γαλλίας, Ιππότης της Τάξης της Ισαβέλλας της Καθολικής (Ισπανία), μέλος της Ελληνικής Λέσχης Αστυνομικής Λογοτεχνίας και έχει τιμηθεί με β’ Kρατικό Bραβείο Mυθιστορήματος (1981). Συνεργάστηκε και συνεργάζεται με λογοτεχνικά έντυπα, αρθρογραφεί και παρουσιάζει βιβλία Ελλήνων και ξένων συγγραφέων και στοχαστών σε περιοδικά και εφημερίδες. Το 2015, δώρισε το προσωπικό αρχείο του (1955-2010), λογοτεχνικά και επιστημονικά βιβλία, ξένα περιοδικά και αντικείμενα τέχνης, στο Μουσείο Μπενάκη, τις συλλογές του λογοτεχνικών περιοδικών στην Εταιρεία Κερκυραϊκών Σπουδών-Μουσείο Σολωμού και βιβλία τέχνης στο υπό ίδρυση Μουσείο Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή στην Αθήνα. Είναι γνώστης της γαλλικής, της αγγλικής και της ισπανικής γλώσσας. Διατηρεί την ιστοσελίδα: www.philipdracodaidis.gr, όπου μπορεί κανείς ν΄ αναζητήσει τις περιλήψεις, καθώς και χαρακτηριστικά αποσπάσματα των έργων του.