Ο ανθρωπάκος από το Αρχαγγέλσκ

[…] -Είστε σαράντα ετών και η γυναίκα σας, περισσότερο γνωστή με το όνομα Τζίνα, είναι εικοσιτεσσάρων. Αν κατάλαβα καλά, δεν εθεωρείτο πρότυπο ηθικής πριν συναντηθείτε και, όντας γείτονες, ήσασταν εν γνώσει της διαγωγής της. Σωστά; Η ζωή, διατυπωμένη έτσι, μέσα από γραφειοκρατικούς τύπους, δεν γινόταν απεχθής; […] Τα γραμματόσημά του ήταν σημεία αναφοράς, τα ονόματα χωρών, ηγεμόνων ή δικτατόρων δεν του έφερναν στο νου έναν χρωματιστό γεωγραφικό χάρτη ή φωτογραφίες, αλλά ένα λεπτεπίλεπτο χαρτάκι τυλιγμένο σε διάφανη ζελατίνα. Με αυτόν τον τρόπο μάλλον, παρά μέσω της λογοτεχνίας, έμαθε τη Ρωσία, όπου είχε γεννηθεί πριν από σαράντα χρόνια. […] Δεν το άξιζε, όχι μόνο επειδή ήταν αθώος για όλα όσα τον κατηγορούσαν, αλλά επειδή πάντα είχε προσπαθήσει, διακριτικά, αθόρυβα, να ζήσει όπως εκείνοι, μαζί μ’ εκείνους, και να τους μοιάσει. […] Από τη μια μέρα στην άλλη είχε ξαναγίνει ξένος, άνθρωπος μιας άλλης φυλής, ενός άλλου κόσμου, που ήρθε να φάει το ψωμί τους και να πάρει ένα από τα κορίτσια τους. Όταν η όμορφη και νεαρή σύζυγος του βιβλιοπώλη Ζονάς Μιλκ δεν επιστρέφει σπίτι τους ένα βράδυ, εκείνος λέει ένα αθώο ψέμα στους αδιάκριτους γείτονές του: ότι πήγε να επισκεφτεί κάποια φίλη της σε άλλη πόλη. Όμως, αυτή η ανιδιοτελής προσπάθειά του να προστατεύσει τη φήμη της δημιουργεί εχθρότητα και υποψίες στη μικρή γαλλική κοινότητα όπου ζει. Άλλωστε, όλοι οι γείτονες γνωρίζουν ότι η γυναίκα του είχε αρκετές σχέσεις με νεότερούς της, σε όλη τη διάρκεια του γάμου της. Ο Ζονάς είναι ένας Ρωσοεβραίος εμιγκρές που πιστεύει ότι έχει ενσωματωθεί σε αυτή τη μικρή εμπορική κοινότητα και θεωρεί τη Γαλλία πατρίδα του. Όμως, το αθώο του ψέμα, σε συνδυασμό με το μίσος και την κακοπιστία που επιφυλάσσουν γι’ αυτόν οι κάτοικοι της γαλλικής πόλης, θα τον εμπλέξουν σε έναν εφιάλτη με αστυνομικές έρευνες, οδυνηρές αποκαλύψεις και μια τρομακτική απομόνωση…