Ο αχός κι ο βυθός

ΔΩΡΑ ΘΕΩ “Ω, δυνατή είναι η αγάπη σαν το χάρο” Κωνσταντίνος Θεοτόκης, Τα σονέτα Εν αρχή ην ο έρως, αυτοκίνητη ψυχή μου. Άραγε θα προλάβω να πεθάνω μ’ αυτά που πρωταγάπησα; Με παφλασμούς απλώθηκα στο σώμα σου να ξεμουδιάσω. Όμως δε θέλω πιο πολύ να σ’ αγαπήσω γιατί η μοίρα των μεγάλων εραστών είναι ο θάνατος και μες στην κόλαση δεν ξεχωρίζεις ποια η αιτία των αγκομαχητών, οδύνη να είναι ή ηδονή; Άσε να στήσω την παράδεισο εδωνά, μ’ όλη τη δύναμη των επιθυμιών μας να δώσω μια να βυθιστώ στην αγκαλιά της έγνοιας σου. Άσε με να κατέβω μέσα σου βαθιά και με κουπιά να λάμνω απαλά έως το νέκταρ να εντοπίσω που αναβλύζει απ’ των ματιών σου την αχερουσία. Μία εξαίσια σταγόνα του αρκεί, ξόρκι στην τρισκατάρατη φθορά. Ιαν. 1989 – Τελική γραφή, Μάαστριχτ, Οκτ. 1997