Ο βασιλιάς των ξωτικών

«Η προειδοποίηση αυτή απευθύνεται σε όλες τις μανάδες που κατοικούν στις περιοχές Γκέλενμπουργκ, Σένσμπουργκ, Λέτσεν και Λικ! ΦΥΛΑΧΤΕΙΤΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΡΑΚΟ ΤΟΥ ΚΑΛΤΕΝΜΠΟΡΝ! Εποφθαλμιά τα παιδιά σας. Οργώνει τον τόπο μας και κλέβει τα παιδιά. Αν έχετε παιδιά, να έχετε συνεχώς στο μυαλό σας τον Δράκο, επειδή αυτός έχει συνεχώς το μυαλό του σε αυτά! Μην τα αφήνετε να απομακρύνονται μόνα τους. Μάθετέ τα να τρέχουν και να κρύβονται μόλις βλέπουν έναν γίγαντα καβάλα σε ένα μπλε άλογο και με συνοδεία μια αγέλη μαύρων σκύλων. Αν σας επισκεφτεί, αντισταθείτε στις απειλές του, κλείστε τα αυτιά σας στις υποσχέσεις του. Μία και μοναδική βεβαιότητα πρέπει να υπαγορεύει τη μητρική συμπεριφορά σας: αν ο Δράκος πάρει μαζί του το παιδί σας, δεν πρόκειται να το ξαναδείτε ΠΟΤΕ!» ΒΡΑΒΕΙΟ GONCOURT 1970 Το μυθιστόρημα Le Roi des Aulnes παίρνει τον τίτλο του από το ποίημα του Γκαίτε -ένα από τα πιο γνωστά του-, το οποίο μελοποιήθηκε από τον Σούμπερτ, και αποτελεί μια παραλλαγή του θρυλικού θέματος του παιδοκτόνου τέρατος, καθώς και μια απεικόνιση ενός συγκεκριμένου γερμανικού φαντασιακού. Ο τίτλος Ο βασιλιάς των ξωτικών είναι η απόδοση στα ελληνικά του τίτλου του εν λόγω ποιήματος από τον Ζαν Μορεάς. Η πλοκή αυτού του πυκνού και πολύπλοκου μυθιστορήματος είναι η ιστορία ενός τέρατος που διασταυρώνεται για μια στιγμή με την Ιστορία της Γερμανίας και ζωντανεύει μερικά από τα πιο τραγικά γεγονότα του 20ού αιώνα, συνδέοντάς τα με κάποιες από τις πιο βαθιά ριζωμένες φανταστικές φιγούρες στο συλλογικό μας ασυνείδητο.

Michel Tournier (Συγγραφέας)

Ο Μισέλ Τουρνιέ, ένας από τους σημαντικότερους γάλλους συγγραφείς του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα, γεννήθηκε στο Παρίσι το 1924. Σπούδασε φιλοσοφία στη Σορβόνη και στο Πανεπιστήμιο Τίμπινγκεν. Το μυθιστόρημα “Παρασκευάς ή Στις μονές του Ειρηνικού” (1967) του χάρισε το μεγάλο βραβείο της Γαλλικής Ακαδημίας. Με το μυθιστόρημα “Ο Δράκος” κέρδισε το μεγάλο λογοτεχνικό βραβείο Γκονκούρ (1970).
Πέθανε στις 18 Ιανουαρίου 2016, σε ηλικία 91 ετών.

 

 

 

Λίζυ Τσιριμώκου (Μεταφραστής)

H Ελισάβετ (Λίζυ) Τσιριμώκου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε φιλοσοφία και φιλολογία στο πανεπιστήμιο Αθηνών (1967-1972) και στη συνέχεια στο πανεπιστήμιο της Σορβόννης/Paris I, στο Παρίσι (μεταπτυχιακές σπουδές: 1972-1977, διδακτορική διατριβή: 1979, με θέμα: “La mise en scene d’Aristophane dans le theatre grec contemporain” (“Η σκηνοθεσία του Αριστοφάνη στο νεοελληνικό θέατρο”) και επιβλέποντα τον Olivier Revault d’Allonnes). Από το 1979-80 δίδαξε θεωρία της λογοτεχνίας και συγκριτική γραμματολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (μεταξύ 1979-80 ως επιμελήτρια, από το 1982 ως λέκτορας του τμήματος Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών/ΒΝΕΣ, από το 1985 ως λέκτορας του τμήματος Φιλολογίας, από το 1987 ως επίκουρη καθηγήτρια, από το 2001 ως αναπληρώτρια καθηγήτρια και στη συνέχεια ως τακτική και, πλέον, ομότιμη καθηγήτρια του τμήματος Φιλολογίας του ΑΠΘ). Τα βιβλία της περιλαμβάνουν τη μελέτη “Λογοτεχνία της πόλης: πόλεις της λογοτεχνίας” (Λωτός, 1988), τον συγκεντρωτικό τόμο δοκιμίων “Εσωτερική ταχύτητα” (Άγρα, 2000), τη σχολιασμένη αλληλογραφία του Γιάννη Ρίτσου με την Καίτη Δρόσου και τον Άρη Αλεξάνδρου (“Τροχιές σε διασταύρωση”, Άγρα, 2008). Μεταφράζει κείμενα κριτικά είτε λογοτεχνικά από τα γαλλικά (Charles Baudelaire, “Περί της ουσίας του γέλιου και γενικά περί του κωμικού στις καλές τέχνες”, Άγρα, 2000), Georges Bataille, “H αγιοσύνη, ο ερωτισμός και η μοναξιά”, Το Ροδακιό, 1993, Georges Perec, “Σκέψη/Ταξινόμηση”, Άγρα, 2005). Μελέτες, δοκίμια και άρθρα της φιλοξενούνται σε περιοδικά και πρακτικά συνεδρίων. Έχει ασκήσει κριτική βιβλίου στην εφημερίδα “Τα Νέα” (2008-2014). Σήμερα συνεργάζεται τακτικά ως βιβλιοκριτικός με το ένθετο “Βιβλία” της εφημερίδας “Το Βήμα”, καθώς και με έντυπα και ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά (“Εντευκτήριο”, “The Books’ Journal”, www.anagnostis.gr, κ.ά.)