Ο θάλαμος Νο 6

Η αποκάλυψη της αλήθειας για τον Αντρέι Εφήμιτς Ραγκίν έρχεται τη στιγμή του θανάτου του, πολύ αργά πια για να γνωρίσει τι είναι ζωή σε έναν κόσμο δίκαιο και σοφό. Στον “Θάλαμο No 6”, ο ψυχικός κόσμος του Αντρέι Εφήμιτς συνταράζεται από μια εσωτερική μάχη για το εάν η ζωή του έχει αξία. Στο νοσοκομείο συμπεριφέρεται σαν να μην έχουν οι πράξεις του ως γιατρός καμία επίδραση στη ζωή των άλλων, θεωρώντας ότι ο θάνατος είναι το αποτέλεσμα οποιασδήποτε ιατρικής κατάστασης. Είναι ο γιατρός της πόλης, χαίρει ιδιαίτερης εκτίμησης και τιμής, όμως δεν χρησιμοποιεί τη θέση του για να αλλάξει προς το καλύτερο τις φρικτές συνθήκες ζωής και νοσηλείας του νοσοκομείου. Ο Αντρέι Εφήμιτς είναι ένας πεπειραμένος άνθρωπος που αφήνει τη ζωή να περνάει από πάνω του, και απλώς να επαναλαμβάνεται καθημερινά με αυτόματο τρόπο. Αν και η ίδια η ζωή είναι το σημαντικότερο πράγμα που κάποιος θα βιώσει, ένιωθε ότι όταν ο θάνατος ερχόταν, απλά η ανθρώπινη ύπαρξη εξατμιζόταν χωρίς να αφήσει κανένα ίχνος στο σύμπαν. Δεν βρήκε κανένα νόημα να συνεχίσει να ζει αφού η ίδια η ύπαρξή του θα ξεχνιώταν όταν θα έφευγε. Και έτσι συνέχισε καθημερινά να μην νοιάζεται εάν ο κόσμος γύρω του θα διαλυόταν, αφού για πολύ καιρό ο κόσμος μέσα του ήταν ήδη χαμένος.

Anton Pavlovich Chekhov (Συγγραφέας)

Άντον Τσέχοφ (1860 – 1904): Ο Αντόν Πάβλοβιτς Τσέχωφ ήταν Ρώσος συγγραφέας πολλών διηγημάτων, θεατρικών έργων και μυθιστορημάτων. Γεννήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 1860 στην κωμόπολη Ταγκανρόγκ, στη νότια Ρωσία. Ήταν το τρίτο από τα έξι παιδιά της οικογένειάς του και μεγάλωσε σε πολύ αυστηρό και θρησκευτικό περιβάλλον. Ο Τσέχωφ από την 6η τάξη του γυμνασίου αναγκάστηκε μόνος του να βγάζει το ψωμί του παραδίδοντας μαθήματα κατ’ οίκον. Το 1879 μπαίνει στο ιατρικό τμήμα του πανεπιστημίου της Μόσχας, το οποίο τελείωσε το 1884. Από τον καιρό της σπουδής του στο γυμνάσιο, ο Τσέχωφ άρχισε να γράφει χιουμοριστικές σκηνές, αφηγήσεις, μονόπρακτα. Από το 1880 τα έργα του αρχίζουν να δημοσιεύονται στα περιοδικά “Ξυπνητήρι”, “Θεατής”, “Μόσχα”, “Φως και σκιά”, “Θραύσματα” κ.ά. με το ψευδώνυμο Αντόσια Τσεχοντέ. Το 1884 κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο διηγημάτων “Τα παραμύθια της Μελπομένης”. Το 1884-85 γράφει την ιατρική του διατριβή που δεν τελείωσε, εξαιτίας των ασχολιών του. Ως γιατρός βοηθούσε τους ανήμπορους και παρείχε τις ιατρικές υπηρεσίες του δωρεάν. Μερικά από τα πιο γνωστά έργα του είναι: “Ο γλάρος”, “Ο θείος Βάνιας”, “Οι τρεις αδελφές”, “Ο βυσσινόκηπος”, “Στέππα” κ.ά. Πέθανε το 1904.

 

 

Βασίλης Ντινόπουλος (Μεταφραστής)

Ο Βασίλης Ντινόπουλος γεννήθηκε το 1923 στα Τρίκαλα. Απόφοιτος της Σχολής Ευελπίδων και πτυχιούχος μηχανολόγος του Πανεπιστημίου του Άστον, στο Μπέρμιγκχαμ, αποστρατεύτηκε το 1974 ως ταξίαρχος. Αργότερα μελέτησε τη ρωσική γλώσσα (πτυχίο διδασκαλίας της ρωσικής του Ινστιτούτο Πούσκιν της Μόσχας) και μετέφρασε Ρώσους κλασικούς συγγραφείς. Από τις εκδόσεις της Εστίας κυκλοφορούν επίσης οι μεταφράσεις του των έργων του Άντον Τσέχωφ “Ο γλάρος”, 1995 και “Η αγάπη και άλλα 32 διηγήματα”, 1999.