Ο καναπές, ο μαγκούφης και η μοτοσικλέτα του

“…τα είχε βρει σκούρα με την Αγγελική… Ήταν πολύ καλή για να την απομυθοποιήσει και να την κάνει πέρα… Τόσο καλή, που καταλάμβανε ολοένα μεγαλύτερο χώρο μέσα του, κι αυτό τον πίεζε, τον έκανε να ασφυκτιά, γιατί εκείνος δεν είχε χώρο για κανέναν, με το ζόρι ανέπνεε για να κρατηθεί ο ίδιος στη ζωή… Κάθε όμορφη στιγμή μαζί της έκρυβε έναν ύπουλο και επικίνδυνο εχθρό της μοναχικότητάς του, που στο κάτω κάτω της γραφής ήταν το άλφα και το ωμέγα του είναι του, της ασφάλειάς του…” Έρωτας στη μέση ηλικία; Ο Μάρκος, ένας σύγχρονος μαγκούφης στα πενήντα πέντε του, αναρωτιέται, δυσανασχετεί, αρνείται να το δεχτεί. Πόσο μάλλον όταν ο έρωτας αυτός γίνεται η αφορμή για να αποκαλυφθούν μυστικά του παρελθόντος, αμφιβολίες και φόβοι που για πολλά χρόνια τον είχαν ακινητοποιήσει. Θα παραμείνει στον καναπέ, οχυρωμένος σε μια ψευδαίσθηση ασφάλειας που του προσφέρει η φτωχή συναισθηματικά ζωή του, ή θα καβαλήσει τη μοτοσικλέτα του για να διεκδικήσει το δικαίωμα στην αγάπη και στην αλήθεια;