Όπως ο Δάντης πορεύεται από κύκλο σε κύκλο για να φτάσει στην Κόλαση ή στον Παράδεισό του, έτσι και ο Σάμιουελ Μπέκετ τοποθετεί, καθέναν σε πολύ διακριτό κύκλο, τους τρεις κεντρικούς ήρωες των μυθιστορημάτων της τριλογίας του (Μολλόυ, Ο Μαλόν πεθαίνει και Ο ακατονόμαστος), προκειμένου να φτάσουν, ίσως, στην ανυπαρξία την οποία επιζητούν. Από το ένα μυθιστόρημα στο άλλο, αυτός ο κύκλος όλο και στενεύει.
Πολύ πιο περιορισμένος από τον Μολλόυ, ο Μαλόν είναι καθηλωμένος σ’ ένα κλειστό δωμάτιο, ξαπλωμένος στο κρεβάτι του, σχεδόν ακίνητος, περιμένοντας τον επικείμενο θάνατό του. Η μόνη εμφανώς εφικτή διαδρομή είναι αυτή του βλέμματός του, που το στρέφει στα γύρω του αντικείμενα. Ωστόσο, ο Μαλόν διαθέτει ένα μολύβι κι ένα τετράδιο: θα γράψει. Θα περιγράψει την κατάστασή του με κάθε λεπτομέρεια, μ’ έναν τρόπο ταυτόχρονα γλαφυρό και συγκλονιστικό, αλλά, στο τέλος, θα εξοριστεί μακριά απ’ τον εαυτό του, στην περιφέρεια όπου εδρεύει το φανταστικό: θα μπορέσει να δημιουργήσει. Από αυτή τη στιγμή και στο εξής, δε θα υπάρχουν παρά μόνο ατελείωτες παλινδρομίες από το κέντρο στην περιφέρεια, εκεί όπου, άλλωστε, ζωντανεύουν οι εξωφρενικοί χαρακτήρες τους οποίους δημιουργεί. Ο Μαλόν καταλήγει σ’ αυτόν τον περιφερειακό χώρο όπου πότε φαίνεται σαν να επινοεί τον εαυτό του, και πότε μεταμορφώνεται σ’ έναν απ’ τους χαρακτήρες που επινοεί. Παραμένει ο Μαλόν, ή μήπως έχει γίνει Μάκμαν;
Ο Μαλόν πεθαίνει είναι το έργο στο οποίο, με απίστευτο χιούμορ, με τρομερή οξυδέρκεια και ποιητικότητα, ο Σάμιουελ Μπέκετ εκφράζει τελείως ανοιχτά τις θέσεις του για την πράξη της γραφής και τις περίπλοκες σχέσεις μεταξύ ενός συγγραφέα, της δημιουργίας του και των δημιουργημάτων του.
Samuel Beckett (Συγγραφέας)
Ο Σάμουελ Μπέκετ γεννήθηκε στο Φόξροκ της Ιρλανδίας, κοντά στο Δουβλίνο, στις 13 Απριλίου 1906. Σπούδασε γαλλική και ιταλική φιλολογία στο Κολέγιο Τρίνιτυ του Δουβλίνου. Το 1928 γνώρισε στο Παρίσι τον Τζέιμς Τζόυς, του οποίου υπήρξε έκτοτε στενός φίλος και γραμματέας. Το 1937 εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Γαλλία, όπου και έζησε ως το τέλος της ζωής του. Ασχολήθηκε με όλα τα είδη του γραπτού λόγου: ποίηση, δοκίμιο, μυθιστόρημα, θέατρο. Από τα σημαντικότερα πεζά του: η τριλογία “Μολλόυ”, “Ο Μαλόν πεθαίνει”, “Ο ακατανόμαστος”· “Πρώτος έρωτας”· “Φαντασία νεκρή φαντάσου”· “Ο ερημωτής”. Το 1952 γίνεται ευρύτερα γνωστός με το πρώτο του παιγμένο και δημοσιευμένο θεατρικό έργο, το “Περιμένοντας τον Γκοντό”. Ακολούθησαν: “Τέλος του παιχνιδιού”, “Η τελευταία μαγνητοταινία του Κραπ”, “Ευτυχισμένες μέρες”, “Θέατρο”, και πολλά άλλα σύντομα έργα. Το 1969 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Πέθανε στο Παρίσι στις 22 Δεκεμβρίου 1989.
Αλεξάνδρα Παπαθανασοπούλου (Μεταφραστής)
