Ο μικρός Νικόλας σε νέες περιπέτειες, Τόμος 2

Ο δεύτερος τόμος του μικρού Νικόλα σε νέες περιπέτειες με σαράντα πέντε ιστορίες των Γκοσιννύ και Σενπέ που ξεδιπλώνουν μπροστά στα μάτια μας απίστευτες περιπέτειες και διασκεδαστικές σκανταλιές της πιο τρυφερής κι ευφάνταστης ηλικίας. Θα παρακολουθήσουμε τα παιδιά να εξεγείρονται απέναντι στην άδικη απόφαση του Γουρλομάτη, θα δούμε τον Κλοταίρ να σημειώνει πρόοδο και να μην είναι πια ο τελευταίος της τάξης, αλλά ο προτελευταίος, και τη γιαγιά σε μια νέα δυναμική εμφάνιση. Ο Νικόλας και η παρέα του θα μας περιφέρουν από την αυλή του σχολείου στην αλάνα και στο πάρκο, μαγεύοντάς μας με την αστείρευτη ευρηματικότητά τους, χαρίζοντάς μας τη μία έκπληξη μετά την άλλη. «– Ε, Αλσέστ! Κοίτα! Χιονίζει! ψιθύρισα στον Αλσέστ, που σκούντησε τον Μεξάν, που έκανε νόημα στον Ζοακίμ, που έδωσε μια αγκωνιά στον Ζοφρουά, που το είπε στον Εντ, που ξύπνησε τον Κλοταίρ, που σηκώθηκε να πάει στον πίνακα, γιατί νόμιζε πως τον φώναζαν να πει μάθημα».

René Goscinny (Συγγραφέας)

Ο Rene Goscinny γεννήθηκε στις 14 Αυγούστου του 1926 στο Παρίσι. Είναι ένας από τους πιο πολυδιαβασμένους Γάλλους συγγραφείς στον κόσμο. Μόνον από τις περιπέτειες του “Αστερίξ”, που έχουν μεταφραστεί σε 107 γλώσσες και διαλέκτους, έχουν πωληθεί γύρω στα 300 εκατομμύρια άλμπουμ. Ο Rene Goscinny ήταν ένας άνθρωπος που προκαλούσε πάντα γέλιο. Με τα κείμενά του, με τα λόγια του. Πάντα κομψός, με μια ακατανίκητη δημιουργικότητα, ως χαρακτήρας ήταν ευγενής και, ταυτόχρονα, πολύ εσωστρεφής. Έκανε πολλές τρέλες στη ζωή του κι ύστερα, γύρω στα 40, έγινε ένας ολοκληρωμένος δημιουργός και, τελικά, ένας άνθρωπος που γνώρισε την ευτυχία (μαζί με τη γυναίκα και την κόρη του). Ύστερα, υπερβολικά γρήγορα, όπως τα μπαλόνια που του άρεσε να σημαδεύει στα πανηγύρια, έσκασε η καρδιά του. Πέθανε στα 51 του, στις 5 Νοεμβρίου 1977, κατά τη διάρκεια ενός συνηθισμένου “τεστ κοπώσεως”. Εξασκώντας μια τέχνη σπάνια, χωρίς κακία, χωρίς χυδαιότητα, γεμάτη ελαφρότητα και ακρίβεια, o Rene Goscinny υπήρξε ένας παραγωγικότατος σεναριογράφος κόμικς (“Αστερίξ” με τον Albert Uderzo, “Ιζνογκούντ” με τον Jean Tabary, “Λούκυ Λουκ” με τον Morris), αλλά κι ένας συγγραφέας με μαγική πέννα (“Ο Μικρός Νικόλας”, με εικονογράφηση του Sempe). Το 1959 υπήρξε επίσης συνιδρυτής (μαζί με τους J.M. Charlier και A. Uderzo) του περιοδικού “Pilote”, από το οποίο γεννήθηκαν τα κόμικς που διαβάζουμε σήμερα. Από τη Bretecher στον Bilal, περνώντας από τους Gotlib, Cabu, Tardi, Mezieres, Druillet, Fred, Lob, Giraud, Christin, Pιtillon, Reiser… Είναι η τροχιά ενός τζέντλεμαν σεμνού, αστείου, εύθραυστου και μυστηριώδη που μας αφηγήθηκαν η Anne Goscinny, o Guy Vidal και ο Patrick Gaumer.

 

Jean – Sempé (Εικονογράφος)

Ο Σενπέ γεννήθηκε στις 17 Αυγούστου του 1932, στο Μπορντό. Έπειτα από μάλλον μέτριες σπουδές, ορμάει στη βιοπάλη. Νεαρός για όλες τις δουλειές σε έναν αντιπρόσωπο κρασιών, προπονητής σε κατασκηνώσεις, παιδί για τα θελήματα σε γραφείο…
Στα δεκαοχτώ του ανεβαίνει στο Παρίσι. Παίρνει σβάρνα τις αίθουσες σύνταξης και το 1951 πουλάει το πρώτο του σκίτσο στην εφημερίδα “Sud Ouest”. Η γνωριμία του με τον Γκοσινί συμπίπτει με το ξεκίνημα μίας λαμπρής καριέρας ως σκιτσογράφος του Τύπου. Μαζί με το μικρό Νικόλα, δημιουργεί μία αξέχαστη σειρά από μπόμπιρες, που από τότε κατοικούν στη φαντασία μας. Παράλληλα με τις περιπέτειες του μικρού μαθητή, αρχίζει να εργάζεται στο Paris Match το 1956 και συνεργάζεται με πολλά περιοδικά.
Το πρώτο του άλμπουμ με σκίτσα δημοσιεύεται το 1962: “Τίποτα δεν είναι απλό”. Ακολουθούν καμιά τριανταριά άλλα χιουμοριστικά αριστουργήματα, που εκφράζουν απόλυτα το τρυφερά ειρωνικό βλέμμα του πάνω στα στραβά μας και τα στραβά του κόσμου, όπου ζούμε.
Δημιουργός του Μαρσελέν Καγιού, του Ραούλ Ταμπουρέν ή του Κυρίου Λαμπέρ, το ταλέντο του στην παρατήρηση, σε συνδυασμό με μια υπέροχη αίσθηση του γελοίου, τον καθιστούν εδώ και σαράντα χρόνια έναν από τους μεγαλύτερους Γάλλους σκιτσογράφους.
Πέρα από τα προσωπικά του άλμπουμ, εικονογραφεί την Catherine Certitude του Πατρίκ Μοντιανό, την Ιστορία του κυρίου Ζόμερ του Πατρίκ Σισκίντ. Ο Σενπέ είναι ένας από τους ελάχιστους Γάλλους σκιτσογράφους που εικονογραφούν τα εξώφυλλα του περιβόητου “New Yorker” και σήμερα κάνει χιλιάδες αναγνώστες του “Paris Match” και του “Figaro Litteraire” να χαμογελάνε κάθε βδομάδα…

 

Μελίνα Καρακώστα (Μεταφραστής)

Η Μελίνα Καρακώστα (Παρίσι 1959 – Αθήνα 2007), κόρη της Ζωρζ Σαρή και του Μαρσέλ Καρακώστα, σπούδασε κινέζικη και ιταλική φιλολογία στη Σορβόννη, ενώ παράλληλα μελέτησε μουσική (κοντραμπάσο και σύνθεση). Συμμετείχε σε συναυλίες και ηχογράφησε δίσκους σύγχρονης και τζαζ μουσικής. Από το 1987 ασχολήθηκε με τη διδασκαλία και ανέβασε μουσικές παραστάσεις με παιδιά. Έγραψε βιβλία για παιδιά και είχε μεταφράσει γαλλική και ιταλική λογοτεχνία. Πέθανε κατά τη διάρκεια πρόβας για παράσταση που ετοίμαζε για το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, στις 30 Οκτωβρίου 2007.