Ο παράμεσος

Σε ένα παλιό ερημικό οικοτροφείο κοριτσιών, που έχει μετατραπεί σε εργαστήριο, ο κύριος Ντεσιμάρου, ταριχευτής των αναμνήσεων, ετοιμάζει και ελέγχει τα “δείγματα”, καθώς η αφηγήτρια αυτής της ιστορίας, βοηθός του και γραμματέας, υποδέχεται τους πελάτες που έρχονται να εμπιστευθούν στον μυστηριώση ειδικό αλλόκοτα ψιχία της ιστορίας τους: κοκαλάκια πουλιών, μικροσκοπικούς μύκητες, μία μελωδία, μία ουλή… Ο κύριος Ντεσιμάρου τα παίρνει, τα αναλύει και κλείνει για πάντα τις πληγές και τις αναμνήσεις αυτών που επιθυμούν να απαλλαγούν από τη μνήμη τους. Με ακρωτηριασμένο ένα ελάχιστο τμήμα του εαυτού της σ’ ένα εργατικό ατύχημα, η νεαρή βοηθός πέφτει λίγο λίγο θύμα της γοητείας του αφεντικού του νοσηρού και γοητευτικού αυτού τοπίου της μνήμης. Με το αφήγημα αυτό -σίγουρα ένα από τα πλέον γοητευτικά της-, η Γιόκο Ογκάουα εισχωρεί ακόμα περισσότερο στο τοπίο της μαγγανείας και του αλλόκοτου και αποκαλύπτει, στην καρδιά του σασπένς, μια οδύνη που φτάνει μέχρι τον φετιχισμό.