Ο τελευταίος των πέντε

Δεν πρόκειται για αυτοβιογραφία ούτε για “αγιοποίηση”. Ο Λεωνίδας Ανδριανόπουλος δεν έκανε κάτι το εξαιρετικό, για να τον υποδεχθούν μυριάδες στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Απλώς έπαιξε καλή μπάλα. Έβαλε όμως πλάτη για να υπάρξει ποδόσφαιρο στην Ελλάδα, έβαλε το λιθάρι του στο όποιο ελληνικό ποδοσφαιρικό οικοδόμημα. Σε άλλη χώρα ο Λεωνίδας Ανδριανόπουλος, ο τελευταίος επιζών της “ηρωικής” εποχής της μπάλας, θα είχε κληθεί και θα καθόταν στις θέσεις των επισήμων κατά την υποδοχή της εθνικής ομάδας. Αυτό το κενό, τεράστιο κατά τη γνώμη μου, έρχεται να καλύψει τούτο το βιβλίο, που δεν είναι παρά άσκηση βαθιάς αναπνοής σε έναν κόσμο που τη χρειάζεται. (Δ. Α. Καπράνος)