Ο ΤΟΙΧΟΣ
ΥΣΤΕΡΙΚΗ : Αχ πού είναι ; Γιατί δε βλέπω ; Αυτοί μας βλέπουν ;
ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ: Πού είστε, ρε καριόληδες ; Τί θέλετε από μας ;
ΟΡΙΑΚΗ : Εγώ τους βλέπω, αλλά όχι καθαρά.
ΝΑΡΚΙΣΣΙΣΤΗΣ: Εγώ βλέπω μόνο τον εαυτό μου.
ΨΥΧΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟΣ: Εγώ βλέπω μόνο ψεγάδια.
ΠΑΡΑΝΟΪΚΗ: Κάπου εδώ θα βρίσκονται. Βλέπω κάτι σκιές.
Έξι χαρακτήρες που υποφέρουν από αυτό που οι ειδικοί ονομάζουν « διαταραχές προσωπικότητας » βρίσκονται εγκλωβισμένοι στην ίδια συνθήκη, πίσω από έναν αόρατο τοίχο. Πώς βρέθηκαν εκεί χωρίς να το καταλάβουν ; Θα μπορέσουν να βρουν κάποια κοινά σημεία πλεύσης ή, έστω, τον τρόπο να βγουν από κει μέσα ;
Ο ΣΚΑΝΤΖΟΧΟΙΡΟΣ
Είμαστε πλασμένοι ο ένας για τον άλλο. Είμαστε σα δυό μισά που πρέπει να ενωθούν. Σαν το σαλιγκάρι και το κέλυφός του.
Το φεγγάρι και το τηλεσκόπιο.
Τη ρόδα και τη ζάντα της.
Το αυτοκίνητο και την κουκούλα του…
Ένας Άντρας ζει στο σύμπαν του αυτοκινήτου του. Αν και γιατρός, αγνοεί τα σημάδια του αυξανόμενου αυτοεγκλεισμού του καθώς αφοσιώνεται στα εξαρτήματα του αγαπημένου του τετράτροχου. Με τους άλλους ανθρώπους ψάχνει να βρει τη σωστή απόσταση, αυτή στην οποία μπορούν να ανεχτούν ο ένας τον άλλο. Όπως λέει το ίνδαλμά του, ο Σοπενάουερ, έτσι κάνουν οι σκαντζόχοιροι. Μπορεί μια ερωτική σχέση να μειώσει την απόσταση και να βγάλει τον Άντρα από το μοναχικό σύμπαν του ; Ώς που μπορεί να φτάσει η αγάπη του για το τετράτροχο αντικείμενο του πόθου του ;
Δώρα Τσόγια (Συγγραφέας)
Η Δώρα Τσόγια γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου και σπούδασε στο Τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας. Συνέχισε τις μεταπτυχιακές σπουδές της στη Σκωτία και στην Αγγλία. Πήρε το διδακτορικό της στην κλινική ψυχολογία από το Πανεπιστήμιο του Birmingham, συνέχισε την ψυχαναλυτική ψυχοθεραπευτική της εκπαίδευση στο Μπέρμινγχαμ και στην κλινική Tavistock του Λονδίνου και εργάστηκε στο Εθνικό Σύστημα Υγείας της Αγγλίας για επτά χρόνια. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα ως κλινική ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια. Από το 2002 ασχολείται επίσης με τη συγγραφή θεατρικών έργων. Έργα της: “Οι θάλασσες” (2007), “Πλατεία Ελευθερίας” (2011, Γʼ Βραβείο Ομίλου Unesco), “Όσο χρειάζεται” (2013), “Κανονικοί γονείς” (2014, έπαινος ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Χίου), “Αιολική Γη” (2014, διασκευή για το θέατρο), “Ο τοίχος” (2015, Θέατρο Cartel -Τεχνοχώρος).
