Ο τύπος του διπλανού τάφου

Η Ντεζιρέ επισκέπτεται συχνά τον τάφο του άντρα της, που είχε το “θράσος” να πεθάνει πολύ νέος. Βιβλιοθηκάριος και παιδί της πόλης, ζει σ’ ένα κάτασπρο μίνιμαλ διαμέρισμα γεμάτο βιβλία. Στο νεκροταφείο, διασταυρώνεται συχνά με τον τύπο του διπλανού τάφου, η εμφάνιση του οποίου την εκνευρίζει όσο και η φανταχτερή επιτύμβια στήλη που επιμένει να ανθοστολίζει. Μετά τον θάνατο της μητέρας του, ο Μπένι μένει μόνος στο οικογενειακό κτήμα με τις είκοσι τέσσερις γαλακτοφόρες αγελάδες του. Τα φέρνει βόλτα όπως όπως, με τη χωριάτικη κοινή λογική του και μια γερή δόση αυτοσαρκασμού. Κάθε φορά που τη συναντάει, τον πιάνει απελπισία με τη γειτόνισσά του στο νεκροταφείο, τον τσόχινο σκούφο και το μικρό σημειωματάριό της με τα ποιήματα. Μια μέρα, ωστόσο, ένα χαμόγελο ανθίζει ταυτόχρονα στα χείλη τους, αφήνοντας και τους δύο σαστισμένους…. Είναι η αρχή ενός ακόρεστου πάθους. Με εξαιρετικό ρομαντισμό και καυστικό χιούμορ, αυτό το τρυφερό και αχαλίνωτο ερωτικό μυθιστόρημα θέτει το πολύ σοβαρό ερώτημα του πολιτισμικού σοκ και κατακτά το ευρωπαϊκό κοινό. “Βάλτε δίπλα δίπλα στο παγκάκι ενός νεκροταφείου ένα γοητευτικό γεροντοπαλίκαρο και μια άχρωμη νεαρή χήρα. Εκείνη είναι βιβλιοθηκάριος και δε σκέφτεται παρά την κουλτούρα, εκείνος είναι αγρότης και δε φαντάζεται πώς μπορεί κανείς να διαβάζει “με τη θέλησή του”. Μ’ αυτά τα υλικά, η Καταρίνα Μασέττι κατέκτησε τους Σουηδούς αναγνώστες, που έκαναν ανάρπαστο τον “Τύπο του διπλανού τάφου”. Όμως αυτό το μυθιστόρημα που μιλάει για έναν ασυνήθιστο έρωτα αποδεικνύει επίσης πως η χειραφέτηση από την κοινωνική μας τάξη δεν είναι ανώδυνη: όταν πρέπει να διαλέξουμε ανάμεσα στην όπερα και στο άρμεγμα των αγελάδων, το πάθος αποτελεί προαπαιτούμενο. Και είναι το λιγότερο που μας χρειάζεται”. (“Epok”, το εβδομαδιαίο περιοδικό της “Fnac”) “Τα ετερώνυμα έλκονται. Ναι, είναι παλιό το θέμα, αλλά, όπως αποδεικνύει περίτρανα ο “Τύπος του διπλανού τάφου”, εξακολουθεί να είναι από τα καλύτερα…” (“Daily Mail”) “Μεγάλο μπεστ σέλερ από τη Σουηδία, αυτή η ασυνήθιστη και τόσο αληθινή ερωτική ιστορία είναι απίστευτα διασκεδαστική και εθιστική ταυτόχρονα…” (“The Observer”)