Ο χρόνος γερνάει γρήγορα

Όλα τα πρόσωπα αυτού του βιβλίου μοιάζουν να προσπαθούν να αναμετρηθούν με το χρόνο: το χρόνο των συμβάντων που έζησαν ή ζουν κι εκείνον της μνήμης ή της συνείδησης. Αλλά είναι σαν να σηκώθηκε στις κλεψύδρες τους μια θύελλα από άμμο: ο χρόνος δραπετεύει ή μένει ακίνητος, γυρνάει γύρω από τον εαυτό του, κρύβεται, επανεμφανίζεται για να κλείσει ανοιχτούς λογαριασμούς. Από το παρελθόν αναδύονται σκωπτικά φαντάσματα, τα πράγματα που κάποτε διέφεραν τώρα μοιάζουν μεταξύ τους, οι βεβαιότητες ακυρώνονται, οι επίσημες εκδοχές δεν ταυτίζονται με τα ατομικά πεπρωμένα. Ένας πρώην πράκτορας της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας, που για χρόνια κατασκόπευε τον Μπέρτολτ Μπρεχτ, περιδιαβαίνει χωρίς σκοπό στο Βερολίνο μέχρι να καταλήξει στον τάφο του συγγραφέα για να του εκμυστηρευτεί ένα μυστικό. Σε ένα παραθεριστικό κέντρο ένας Ιταλός αξιωματικός που στο Κόσοβο δέχτηκε τις ακτινοβολίες του απεμπλουτισμένου ουρανίου, διδάσκει σε ένα κορίτσι την τέχνη να διαβάζει το μέλλον στα σύννεφα. Ένας άντρας που κοροϊδεύει τη μοναξιά του διηγούμενος ιστορίες στον εαυτό του, γίνεται πρωταγωνιστής μιας ιστορίας που ο ίδιος την είχε επινοήσει σε μια νύχτα αγρύπνιας. Όπως σε έναν πίνακα του Αρτσιμπόλντο, όπου οι επιμέρους φιγούρες συνθέτουν προοπτικά τη μεγαλύτερη φιγούρα που τις φιλοξενεί, τα πρόσωπα αυτού του βιβλίου σκιαγραφούν το μοναδικό πρόσωπο μιας εποχής. Είναι η δική μας ανελέητη και κούφια εποχή, της οποίας νιώθουμε απρόσκλητοι φιλοξενούμενοι. Ιστορίες εξαιρετικές, που διεισδύουν με τρόπο ανεξίτηλο στη φαντασία μας, παρότι δεν ανήκουν στο επίπεδο της φαντασίας αλλά σε μια πραγματικότητα της οποίας έχουμε χάσει ίσως τους κώδικες. Είναι οι νέες ιστορίες του Αντόνιο Ταμπούκι.