Πρωταγωνιστής και μάρτυρας της ευρωπαϊκής ιστοριογραφίας κατά τη δεύτερη μεταπολεμική περίοδο, ο Ruggiero Romano συγκεντρώνει εδώ τα δοκίμια που έχουν αφιερωθεί, μέσα σε σαράντα χρόνια, σε ένα από τα πιο ενδιαφέροντα και γόνιμα σταυροδρόμια της ιστορικής παιδείας της εποχής μας: το έργο του Fernand Braudel και το μεγάλο εργοτάξιο των Annales. Με κριτικό μάτι και με τον πολεμικό ενθουσιασμό που συνόδευε πάντοτε την επίγνωση της “πολιτικής” αξίας της ιστορικής έρευνας, ο Romano ανασυνθέτει την πολιτιστική φυσιογνωμία του μεγάλου γάλλου ιστορικού, καθοδηγώντας μας μέσα στα κυριότερα έργα του, από τη Civilisation materielle μέχρι τη σπουδαία τοιχογραφία γύρω από τη Μεσόγειο του 16ου αιώνα. Αν τα πρώτα δοκίμια -που είχαν συζητηθεί με τον ίδιο τον Braudel- έχουν και τη γεύση της μαρτυρίας ενός ενθουσιώδους πολιτιστικού κλίματος, τα τελευταία, γραμμένα μεταξύ 1991 και 1994, με μεθοδολογική αυστηρότητα διατρέχουν τη μακρά πείρα των Annales από την ίδρυση μέχρι την “αλλαγή πλεύσης” της δεκαετίας του ’70 και την “άνθιση” του περιοδικού, που συνοδεύει την άνθιση και άλλων ιδρυμάτων τυπικά μπροντελιανών, όπως είναι η Ecole des Hautes Etudes. Η ζωή του περιοδικού και των ιδρυτών και πρωταγωνιστών του, από τον Marc Bloch μέχρι τον Lucien Febvre και τον ίδιο τον Fernand Braudel, η επιστημονική και εκδοτική τους δραστηριότητα, η πλούσια επίδραση των μεθοδολογικών επιλογών -που ωστόσο καταλήγει σε μερικές περιπτώσεις και σε κάποιου είδους κομφορμισμό των επιγόνων, στον υποβιβασμό σε τύπο του αρχικού ιστοριογραφικού πνεύματος- κυλούν κάτω από το αυστηρό και κοινωνό βλέμμα του Ruggiero Romano, το οποίο εκτείνεται ως μια ανάλυση των δρόμων που ακολούθησαν η σύγχρονη γαλλική ιστοριογραφία και, ιδιαίτερα, οι μέθοδοι και οι επιλογές έρευνας της ποσοτικής και οικονομικής ιστορίας.
Ruggiero Romano (Συγγραφέας)
O Ruggiero Romano γεννήθηκε στο Φέρμο (Άσκολι Πιτσένο) το 1923. Από το 1947 μέχρι το θάνατό του (4 Ιανουαρίου 2003) έζησε στο Παρίσι όπου χρημάτισε πρώτα charge de recherches στο CNRS και από το 1950 μέχρι το 1989, directeur d΄ etudes στην Ecole Pratique des Hautes Etudes-VIe section μετέπειτα (από το 1975) Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales. Αφού ασχολήθηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα με τα προβλήματα της ιταλικής και ευρωπαϊκής οικονομικής ιστορίας, μεταπήδησε στην ιστορία της Λατινικής Αμερικής στην οποία και αφιέρωσε έκτοτε τα κυριότερα έργα του. ΄Ηταν διδάκτωρ honoris causa των Πανεπιστημίων του Μπουένος Άιρες και της Κόρντομπα (Αργεντινή) και του Πανεπιστημίου της Λίμα. Ήταν επίτιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου του Σαν Μάρκος στη Λίμα και εκείνου του Αγιακούτσο (Περού).
Σταύρος Παπασταύρου (Μεταφραστής)
