Ο woke καπιταλισμός – Όταν η επιχείρηση υπαγορεύει το καλό και το κακό

Μια έρευνα-γροθιά: Πώς ο κόσμος της εργασίας επιτρέπει την αναδιαμόρφωσή του υπό το πρίσμα της «διαφορετικότητας». Η εταιρεία Lufthansa ζητά από το προσωπικό της, τον Ιούλιο του 2021, να καταργήσει την προσφώνηση «κυρίες και κύριοι» προκειμένου να επιλέξει μια προσφώνηση που να απευθύνεται σε όλους τους επιβάτες της. Η εταιρεία Disney οργανώνει ένα είδος διαχωρισμού των εργαζομένων της δημιουργώντας τρεις συγγενικές ομάδες (Λατίνους, Ασιάτες και μαύρους), καλώντας επίσης τους λευκούς να καταγράψουν τα προνόμιά τους. Η καμπάνια «Walk A Mile in My Shoes» του οίκου Louboutin, το καλοκαίρι του 2021, με την αντιρατσίστρια ακτιβίστρια Άσα Τραορέ να φορά γόβες των 995 ευρώ, εκφράζει «ενσυναίσθηση και αλληλεγγύη». Υπό την πίεση της κοινωνίας των πολιτών, η ιδιωτική επιχείρηση δεν ενδιαφέρεται πλέον μόνο για την κερδοφορία. Έχει ξεκινήσει τη μεγάλη πορεία προς το κοινό καλό, ενστερνιζόμενη αγώνες της εποχής. Το κίνημα woke, πολύ επίκαιρο στις Ηνωμένες Πολιτείες, εξαπλώνεται σταδιακά στην Ευρώπη, με κίνδυνο να οδηγήσει σε μια μορφή ιδιωτικοποίησης του γενικού συμφέροντος. Παραλυμένη από τις αντιφατικές εντολές των διαφορετικών έννομων τάξεων, φοβισμένη από τις προσταγές της κουλτούρας της αφύπνισης (woke), αντιμέτωπη με τις αντιφάσεις των καταναλωτών που περιμένουν «μηνύματα» από αυτή, η εταιρεία εμπλέκεται στην πολιτική είτε προς το καλό είτε προς το χειρότερο. Ο όρος «woke» χρησιμοποιήθηκε αρχικά από τους μαύρους Αμερικανούς για να προσδιορίσει τους «αφυπνισμένους», τους ευαισθητοποιημένους απέναντι σε αδικίες που σχετίζονται με τη φυλή. Εδώ και δύο χρόνια, η λέξη άλλαξε πλευρά. Τώρα, χρησιμοποιείται περισσότερο από τους αντιπάλους του κινήματος, οι οποίοι καταγγέλλουν την ανάπτυξη, αρχής γενομένης από τις απαιτήσεις των Αφρο-αμερικανών, μιας ιδεολογίας που αναλύει τον κόσμο αποκλειστικά και μόνο υπό το πρίσμα των διακρίσεων. Έτσι, απαντώντας στον ρατσισμό, οι διανοούμενοι του «woke» προτείνουν την τμηματοποίηση της κοινωνίας σε φυλετική βάση, που θα περικλείει, εκ των πραγμάτων, τον καθένα στο χρώμα του, προκειμένου από τη μια πλευρά να εκπαιδεύσει εκ νέου τους λευκούς και από την άλλη να προστατεύσει τους έγχρωμους.

Anne De Guigne (Συγγραφέας)

Η Αν ντε Γκινέ, Πτυχιούχος της Σχολής Πολιτικών Επιστημών και του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Πανεπιστημίου του Παρισιού, γράφει για την οικονομική πολιτική της Γαλλίας στην εφημερίδα Le Figaro από το 2017. Προηγουμένως, ήταν συντάκτρια οικονομικού ρεπορτάζ στην ίδια εφημερίδα και στη συνέχεια συντάκτρια σε θέματα πολιτικής για την απασχόληση. Το 2021 τιμήθηκε με το βραβείο του καλύτερου οικονομικού άρθρου στην κατηγορία Νέοι Δημοσιογράφοι, για το άρθρο της «Ο Μπαλζάκ αντιμέτωπος με την καπιταλιστική επανάσταση». (Πηγή: “Εκδοτικός Οργανισμός Λιβάνη”, 2023)