Πέτρες άσπρες ξέξασπρες

«Χάθηκε», είπανε στη μάνα του. «Όχι», είπε εκείνη με λαχτάρα, «δεν χάνονται ανέμελα παιδιά. Αυτά είναι καιρών αλλοτινών, παππούδων είναι ιστορίες ξεχασμένες. Τώρα δεν σαβανώνονται παιδιά κι ούτε τα φτάνουν οι αδέσποτες οι σφαίρες. Είναι αλώβητα τα νιάτα». «Χάθηκε», είπαν στη μάνα του. «Όχι», είπε εκείνη με θυμό. «Ναι», απάντησαν μασώντας την πιο σκληρή τους λέξη, το «κουράγιο». «Γύρισε πάλι ο τροχός, εκείνος των παππούδων μας και τρίζει, αλέθει νιάτα κι όλο μπρος σ’ αλάνες τριγυρίζει. Κερνάει πάλι θάνατο σαν τότε». «Όχι», είπε η μάνα του, «δεν είναι δικός μου ο εχθρός». «Χάθηκε», επιμένουνε αυτοί. «Όχι», θυμώνει η μάνα, «ΟΧΙ».

Ελένη Χουσνή (Συγγραφέας)

Η Έλενα Χουσνή γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Πέλλα. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος στις εφημερίδες Έθνος και Έθνοςτης Κυριακής, ως υπεύθυνη του Γραφείου Τύπου της Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου, ως επικεφαλής του Γραφείου Ευρωπαϊκής Πληροφόρησης Europe Direct Βορείου Αιγαίου. Επίσης εργάστηκε στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση Σάμου, και υπηρέτησε ως Συμπαραστάτης του Δημότη και της Επιχείρησης Δήμου Σάμου.
Το 2012 το μυθιστόρημά της “Άλικο σαν το… αίμα” έλαβε το Α΄Βραβείο στον Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών. Νωρίτερα, το 2009, είχε βραβευθεί από την ΠΕΛ με το Α΄ Βραβείο Θεατρικού Έργου και με το Γ΄ Βραβείο Μυθιστορήματος. Έχει λάβει διακρίσεις και βραβεία σε πολλούς πανελλήνιους διαγωνισμούς. Διηγήματά της έχουν φιλοξενηθεί σε συλλογικά έργα και περιοδικά.
Το 2014 εκδόθηκε το πρώτο της βιβλίο Στα άδυτα… των δυτών, από τις εκδόσεις Δίαυλος. Ακολούθησε το 2016 η Χρυσή Εκδίκηση – Η πτώση μιας δυναστείας, το 2017 Το παιδί με τη ριγέ μπλούζα, και το 2018 οι Καταραμένες πολιτείες το 2019 η Κλίμακα F, το 2020 το Παγωμένο νερό και το 2021 το Τι κάνεις ρε; μαζί με τον Άντυ Βρόσγο, όλα από τις Εκδόσεις Κύφαντα.
Από τον Ιανουάριο του 2015 είναι μέλος της ΕΛΣΑΛ (ΕλληνικήΛέσχη Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας).

(Πηγή: “Εκδόσεις Κύφαντα”, 2023)