Η σεξουαλική κακοποίηση βιώνεται από το ανήλικο θύµα ως ένα εσωτερικό «ολοκαύτωµα», το οποίο µόνο οι επιζώντες ακραίων τραυµατικών εµπειριών θα µπορούσαν να περιγράψουν. Η παγίδευση, η µυστικότητα, ο εκφοβισµός, η καθυπόταξη και, τέλος, η υφαρπαγή του ιερού και πολύτιµου είναι βασικά σηµεία της πορείας προς τη σεξουαλική κακοποίηση. Η σισύφεια προσπάθεια των θυµάτων έρχεται νοµοτελειακά να παλέψει µε την αµφισβήτηση και την κριτική. Στη συνέχεια, δυσκίνητοι και απρόθυµοι µηχανισµοί µαταιώνουν κάθε προσδοκία ανάδειξης της αλήθειας.
Συχνά, το µόνο αποδεικτικό στοιχείο είναι ο λόγος του παιδιού, όπως αυτός αποτυπώνεται στην κατάθεσή του. Η λήψη της, µε την εφαρµογή ενός δοµηµένου δικανικού πρωτοκόλλου, προϋποθέτει κάτι περισσότερο από τη στείρα υιοθέτηση µιας τεχνικής εκµαίευσης πληροφοριών. Πρόκειται συνάµα για µια τέχνη, καθώς απαιτεί από τον επαγγελµατία να γίνει ένας καλός και επιδέξιος «σκαπανέας», ο οποίος θα πρέπει να γνωρίζει το πώς θα καταδυθεί στα σκοτάδια για να εξορύξει το «σηµαντικό». ∆ίχως να επανατραυµατίσει το θύµα και δίχως να καταστρέψει στοιχεία, υιοθετώντας επιδέξιους χειρισµούς, όµοιους µε εκείνους ενός χειρουργού που αγωνίζεται να φέρει εις πέρας µε επιτυχία µια δύσκολη επέµβαση ή ενός αρχαιολόγου που προσπαθεί, µε επιδέξιες κινήσεις, να ανασύρει προσεκτικά το άγαλµα ενός κούρου, µετά από αιώνες, δίχως να το σπάσει.
Ο δε δικαιοπολιτικός πυρήνας συνίσταται στην εξής µία αρχή: ελαχιστοποίηση του κινδύνου του επανατραυµατισµού, µε τη λήψη µίας µόνο κατάθεσης στο «Σπίτι του Παιδιού». ∆εν πρόκειται απλώς για την εκπλήρωση των προβλέψεων του διεθνούς δικαίου, αλλά κυρίως για µια ανθρωπιστική επιταγή.
Το βιβλίο αυτό επιδιώκει να αποτελέσει µια µικρή πυξίδα, έναν ευκολόχρηστο µίτο, για τους επαγγελµατίες που θα αναλάβουν το δύσκολο και υπεύθυνο αυτό έργο. Για να µη χαθούν στη διαδροµή µέχρι την εύρεση της αλήθειας και για να µη χάσουν ό,τι πολύτιµο µπορεί αυτή να τους προσφέρει, για να βοηθήσουν να γίνει «άλµα πιο γρήγορο από τη φθορά».
Όλγα Χ. Θεμελή (Συγγραφέας)
H Όλγα Χ. Θεµελή σπούδασε Νοµικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήµιο Θεσσαλονίκης και Ψυχολογία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήµιο Αθηνών. Μετά την ολοκλήρωση της διδακτορικής της διατριβής, εργάστηκε ως ερευνήτρια στον τοµέα Κλινικής Ψυχολογίας του Vrije Universiteit Amsterdam, ως εγκληµατολόγος στον µη κυβερνητικού χαρακτήρα ∆ιεθνή Οργανισµό Defence for Children International (ΝL) και ως Ειδικός Επιστήµονας στον Κύκλο για τα ∆ικαιώµατα του Παιδιού της Ανεξάρτητης Αρχής «Συνήγορος του Πολίτη». Aπό το 2002 διδάσκει Εγκληµατολογία και Εγκληµατολογική Ψυχολογία στο Τµήµα Ψυχολογίας του Πανεπιστηµίου Κρήτης. Σήµερα, είναι Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Εγκληµατολογικής Ψυχολογίας.
Ασχολείται ερευνητικά µε τα παιδιά, την κατ’ εξοχήν ευπαθή και εξ ορισµού «αναξιόπιστη» κοινωνική οµάδα, µε το αφανές έγκληµα της γενετήσιας παραβίασής τους και την προστασία της ανηλικότητας από τις δυσλειτουργίες του κρατικού µηχανισµού, που οδηγούν αναπόφευκτα στον επανατραυµατισµό της.
(Πηγή: “Εκδόσεις Τόπος”, 2023)
